Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

: Στη Μονή Αγίας Αικατερίνης


Τρίτη, 13 Αυγούστου 2013

Ν. Λυγερός: Στη Μονή Αγίας Αικατερίνης

Nikos-Lygeros-poihsh-Kai-Logoi.-stin-moni-tis-agias-Aikaterinis
Pantocrator d'El Greco. (Dessin). N. Lygeros

μην κοιτάξεις μόνο
ή το ελληνιστικό
στοιχείο με το άχρονο 
συγκεντρώσου
στο παράξενο βλέμμα
αν θέλεις πραγματικά
να σ' αγγίξει ο Χριστός

για να νιώσεις
όχι μόνο το δέος
αλλά το κλέος
των αιώνων των αιώνων

που δεν σταμάτησε
ούτε μια στιγμή
πάνω στο μονοπάτι

για να μη χαθεί
ποτέ το φως
που καθοδηγεί
όλους τους πιστούς
στο έργο του

για την αγάπη
Nikos-Lygeros-poihsh-Kai-Logoi-stin-moni-tis-agias-Aikaterinis

*Σημείωση: Η εικόνα του Χριστού Παντοκράτορα αποτελεί την αρχαιότερη απεικόνιση του Θεανθρώπου στον τύπο αυτό και ίσως είναι από εκείνες που διαμοιράσθηκαν σε όλη την αυτοκρατορία μετά την απόφαση της έκτης Οικουμενικής Συνόδου που όριζε να μην εικονίζεται πλέον ο Χριστός ως Αμνός αλλά κατά τον ανθρώπινο χαρακτήρα του. Στην ίδια σειρά ανάγονται και οι εικόνες της Παναγίας ένθρονης Βρεφοκρατούσσας να περιβάλλεται από τους ολόσωμους Αγίους Θεόδωρο και Γεώργιο και του Αγίου Πέτρου στηθαίου να επιστέφεται από τις μορφές του Χριστού, της Παναγίας και του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου (;) σε στηθάρια.

Απόδοση ποιήματος: Κείρα Σταμπολίδου

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

ΤΑ 7 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ! ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ.

0
Astrology.gr, Ζώδια, zodia, Εφτά πράγματα που δεν πρέπει να έχεις        
Σύμφωνα με το μεγάλο Ινδό ηγέτη, Μαχάτμα Γκάντι τα παρακάτω συνιστούν τα 7 αμαρτήματα της κοινωνίας.
Στην κοινωνία που αυτός οραματίστηκε οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν:
1. Πλούτο χωρίς μόχθο
2. Απόλαυση χωρίς συναίσθημα
3. Εμπόριο χωρίς ήθος
4. Γνώση χωρίς χαρακτήρα
5. Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά
6. Λατρεία χωρίς θυσία
7. Πολιτική χωρίς αρχές

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

Ο ΚΉΠΟΣ ΤΟΥ ΜΟΝΕΤ !

Ο εντυπωσιακός κήπος του Monet στη Γαλλία

Αν θαυμάζοντας έναν όμορφο πίνακα έχετε ονειρευτεί ότι είστε και εσείς κομμάτι του, τότε δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε το σπίτι και τους κήπους του διάσημου ζωγράφου Claude Monet στην επαρχία Giverny στη Βόρεια Γαλλία.
Ο Claude Monet γοητευμένος από την περιοχή, αγόρασε το 1890 ένα σπίτι μέσα σε ένα μεγάλο κτήμα και αποφάσισε να δημιουργήσει ένα παραμυθένιο περιβάλλον ιδανικό να απεικονιστεί στους πίνακες ζωγραφικής του. Από εκεί εμπνεύστηκε και μερικά από τα πιο διάσημα έργα του, που απεικονίζουν την ιαπωνική γέφυρα, τη λίμνη με τα νούφαρα και τα αναρριχητικά φυτά, που περιπλέκονται γύρω από χρωματιστούς θάμνους.
Ο Monet έζησε στο σπίτι, με τα περίφημο ροζ θρυμματισμένα τούβλα στην πρόσοψη του, από το 1883 μέχρι το θάνατό του το 1926.
Η ιδιοκτησίας παραχωρήθηκε μετά το θάνατο του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών και από το 1980 μετατράπηκε σε μουσείο με ελεύθερη πρόσβαση από το κοινό.
Tο σπίτι και οι κήπου είναι ένα δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο ιδιαίτερα το καλοκαίρι, όταν τα λουλούδια είναι σε πλήρη άνθιση και κάθε χρόνο φιλοξενεί περίπου 500.000 τουρίστες.
Δείτε τις χαρακτηριστικές φωτογραφίες…












newsbeast.gr

ΒΗΜΑΤΑ....ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ!

Ξεκίνα αργά, αλλά ξεκίνα.
Πήγαινε σ” ένα ταξιδιωτικό πρακτορείο, ψάξε για ένα οικονομικό ταξίδι, πήγαινε να δεις την ταινία που αναβάλλεις συνεχώς, αγόρασε το βιβλίο που επιθυμείς να αγοράσεις. Να είσαι γενναιόδωρος με τον εαυτό σου και θα δεις ότι ακόμα και αυτά τα μικρά βήματα θα αισθανθείς πιο ζωντανός.
3.Σταμάτα αργά, αλλά σταμάτα.
Κάποια πράγματα καταναλώνουν όλη σου την ενέργεια. Πρέπει στ’ αλήθεια να πας στη συνεδρίαση της επιτροπής; Είναι αναγκαίο να βοηθήσεις αυτούς που δεν θέλουν να βοηθηθούν; Έχει το αφεντικό σου το δικαίωμα να απαιτεί να παρευρίσκεσαι όπου πηγαίνει και αυτός, πέρα από τις ωράριο της εργασίας σου; Όταν σταματήσεις να κάνεις αυτά που δεν ενδιαφέρεσαι να κάνεις, θα συνειδητοποιήσεις ότι μέχρι τώρα πίεζες περισσότερο τον εαυτό σου, από όσο   σου ζητούσαν πραγματικά οι άλλοι.

Μάθε πώς να ξεκουράζεσαι.
Μία μέρα την εβδομάδα χωρίς να σκέφτεσαι τη δουλειά, επιτρέπει στο υποσυνείδητό σου να σε βοηθήσει.
 Άφησε τα πράγματα να σε οδηγήσουν σε ένα πιο χαρούμενο μονοπάτι.
Αν αγωνίζεσαι πάρα πολύ για κάτι χωρίς να έχεις κάποιο αποτέλεσμα, να είσαι πιο ευέλικτος και να ακολουθείς τους δρόμους που σου ανοίγει η ζωή. Αυτό δε σημαίνει ότι εγκαταλείπεις τον αγώνα, ότι γίνεσαι τεμπέλης ή ότι αφήνεις τα πράγματα στα χέρια άλλων. Σημαίνει ότι καταλαβαίνεις πως η δουλειά που γίνεται με αγάπη φέρνει δύναμη, και ποτέ απελπισία.
Διάβασε τα σημάδια.
Είναι μια προσωπική “γλώσσα’. Να ακούς τη διαίσθηση που έχεις κάθε στιγμή. Ακόμα και αν τα σημάδια δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που σχεδίαζες, ακολούθησε τα. Μερικές φορές μπορεί να πάρεις τη λάθος διαδρομή, αλλά αυτός είναι ο μόνος τρόπος να μάθεις αυτή την καινούρια γλώσσα.
, Ρίσκαρε!
Οι άνθρωποι που έχουν αλλάξει τον κόσμο, χάραξαν το δρόμο τους μέσα από πράξεις πίστης. Πίστεψε στη δύναμη των ονείρων σου. Ο Θεός είναι δίκαιος. Δεν θα έβαζε στην καρδιά σου μια επιθυμία που δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.
  Paulo Coelho
  Για την απόδοση: Μυρσίνη Παπαμιχαήλ

ΒΗΜΑΤΑ!!

, Ρίσκαρε!
Οι άνθρωποι που έχουν αλλάξει τον κόσμο, χάραξαν το δρόμο τους μέσα από πράξεις πίστης. Πίστεψε στη δύναμη των ονείρων σου. Ο Θεός είναι δίκαιος. Δεν θα έβαζε στην καρδιά σου μια επιθυμία που δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.
  Paulo Coelho
  Για την απόδοση: Μυρσίνη Παπαμιχαήλ

12 βήματα για να υλοποιήσεις τα όνειρά σου

12 βήματα για να υλοποιήσεις τα όνειρά σου

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ!

Η Κοίμησις της Θεοτόκου: Άρθρο του Αλ.Παπαδιαμάντη (15 Αυγούστου 1887)


Αέναη επΑνάσταση ·Η Κοίμησις της Θεοτόκου Άρθρο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Η Κοίμησις της Θεοτόκου
Άρθρο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (1851 – 1911), που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Εφημερίς στις 15 Αυγούστου 1887.

Μία των γλυκυτέρων και συμπαθεστέρων εορτών του χριστιανικού κόσμου είναι και η Κοίμησις της υπεραγίας Θεοτόκου, ην σήμερον εορτάζει η Εκκλησία. Ευθύς από των πρώτων μ.Χ. αιώνων, έξοχος υπήρξεν η τιμή και ευλάβεια, ην απένεμον οι χριστιανοί προς την Παρθένον Μαρίαν. Αλλ’ η σημερινή εορτή είναι η κατ’ εξοχήν μνήμη της Θεοτόκου, άτε την Κοίμησιν αυτής υπόθεσιν έχουσα. Η Κοίμησις αύτη συνέβη, κατά την ευσεβή παράδοσιν, τη 15 Αυγούστου, αλλά προϊόντος του χρόνου, συν τη καλλιεργεία και αναπτύξει του χριστιανικού πνεύματος, ετάχθη η προηγουμένη της ημέρας ταύτης δεκατετραήμερος εγκράτεια, προς τιμήν της υπεράγνου Θεομήτορος και αυτή γινομένη. Αγομένης της νηστείας ταύτης, ψάλλονται εν τοις ιεροίς ναοίς εναλλάξ καθ’ εκάστην, οι δύο μελωδικώτατοι Παρακλητικοί Κανόνες, η Μεγάλη λεγομένη παράκλησις και η Μικρά. Και αύτη μεν επιγράφεται «ποίημα Θεοστηρίκτου μοναχού, η Θεοφάνους», και πιθανώτατον, ότι είναι του Θεοφάνους μάλλον, διότι πράγματι φαίνεται έργον δοκιμωτάτου ποιητού, η δε Μεγάλη παράκλησις είναι ποίημα του βασιλέως Θεοδώρου Δούκα του Λασκάρεως. Εξόριστος από της βασιλευούσης, αλωθείσης υπό των Λατίνων, ο ατυχής εκείνος βασιλεύς, ευγλώττως εκχέει τα παράπονά του προς την μόνην πολιούχον αυτής και προστάτιδα: «Προς τίνα καταφύγω άλλην Αγνή; που προστρέξω λοιπόν και σωθήσομαι; Που πορευθώ;… Εις σε μόνην ελπίζω, εις σε μόνην καυχώμαι, και επί σε θαρρών κατέφυγον».
Περί το τέλος του Μεγάλου Παρακλητικού κανόνος ψάλλονται και τα κατανυκτικώτατα εκείνα εξαποστειλάρια.
Το πρώτον, ως εκ μέρους της Θεοτόκου, αρχαιοπρεπές και απέριττον, έχει ώδε: «Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε, Γεθσημανή τω χωρίω, κηδεύσατέ μου το σώμα, και συ Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα».

Το τρίτον, ικεσία εκ μέρους των πιστών, είναι περιπαθέστατον: «Και σε μεσίτριαν έχω, προς τον φιλάνθρωπον Θεόν, μη μου ελέγξη τας πράξεις, ενώπιον των αγγέλων, παρακαλώ σε Παρθένε, βοήθησόν μοι εν τάχει». Προς το τροπάριον τούτο συνδέεται ευσεβής τις δοξασία από στόματος εις στόμα φερομένη και ασπαστή παρ’ ορθοδόξοις χριστιανοίς, ότι, κατά την τελευταίαν Κρίσιν, και προ της φρικτής αποφάσεως του αδεκάστου δικαστού, η εύσπλαγχνος Μήτηρ και Παρθένος θ’ ανατείνη το τελευταίον χείρας ικέτιδας προς τον Υιόν της και Κύριον, επικαλουμένη την συγκατάβασιν αυτού επί των αμαρτωλών.
Μετά την δεκαπενθήμερον προπαρασκευήν και νηστείαν, άρχεται η εορτή, και μετ’ αυτήν τα μεθέορτα, ψαλλόμενα μέχρι της 23 του μηνός, καθ’ ην τελείται η απόδοσις της εορτής, η άλλως λεγομένη και Μετάστασις της Θεοτόκου.
Αλλά και όλος ο Αύγουστος μην θεωρείται αφιερωμένος εις την Θεομήτορα, εν τω ιερώ δε Άθω, τη ακροπόλει ταύτη της Ορθοδοξίας, ήτις εδέχθη μετά την πτώσιν της Βασιλευούσης όσα κειμήλια και θησαυρούς δεν περιεσύλησαν οι αλλόφυλοι, και όπου περιεσώθη προς τοις άλλοις και η προς την Θεοτόκον ιδιάζουσα τιμή και το προνόμιον του επ’ ονόματι αυτής σεμνύνεσθαι, τα μεθέορτα εξακολουθούσι και μετά την 23 του μηνός. Χάριν δε περιεργείας δύναται να σημειωθή και η σύμπτωσις, ότι ο Αύγουστος αστρονομικώς ανήκει εις το ζώδιον, το λεγόμενον της Παρθένου.
Κατ’ αυτήν την ημέραν της εορτής τα άσματα και οι ύμνοι είναι εκ των καλλίστων της Εκκλησίας. Ο,τι υψηλόν και ωραίον έγραψέ ποτέ ο Κοσμάς και ο Δαμασκηνός Ιωάννης, οι δύο μέγιστοι της Εκκλησίας μελοποιοί, τονίζεται την ημέραν ταύτην επ’ εκκλησίας, και η ακολουθία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αμιλλάται προς τας της Μεγάλης Εβδομάδος και των Χριστουγέννων.
Λυρικώτατος είναι ο ένθεος Κανών του ιερού Κοσμά, το «Πεποικιλμένη τη θεία δόξη», εις ήχον α” αδόμενος, πανηγυρικώτατος δε ο του θείου Δαμασκηνού προς το «Ανοίξω το στόμα μου», εις δ” ήχον. Ο ειρμός της α” ωδής του α” ήχου έχει ως εξής: «Πεποικιλμένη τη θεία δόξη, η ιερά και ευκλεής Παρθένε μνήμη σου, πάντας συνηγάγετο, προς ευφροσύνην τους πιστούς, εξαρχούσης Μαριάμ μετά χορών και τυμπάνων, τω σω άδοντας Μονογενεί, ενδόξως ότι δεδόξασται».
Το α” τροπάριον της αυτής ωδής λέγει·
«Αμφεπονείτο αύλων τάξις, ουρανοβάμων εν Σιών το θείον σώμά σου· άφνω δε συρρεύσασα, των Αποστόλων η πληθύς, εκ περάτων Θεοτόκε, σοι παρέστησαν άρδην, μεθ’ ων Άχραντε, σου την σεπτήν, Παρθένε, μνήμην δοξάζομεν».
Και το β” τροπάριον·
«Νικητικά μεν βραβεία ήρω, κατά της φύσεως Αγνή, Θεόν κυήσασα· όμως μιμουμένη δε, τον ποιητήν σου και Υιόν, υπέρ φύσιν υποκύπτεις, τοις της φύσεως νόμοις· διο θνήσκουσα, συν τω Υιώ, εγείρη διαιωνίζουσα».
Αξιοσημείωτα είναι τα δύο τροπάρια της ε΄ ωδής του δ΄ ήχου, προς το «Εξέστη τα σύμπαντα»·
«Κροτείτωσαν σάλπιγγες, των θεολόγων σήμερον, γλώσσα δε πολύφθογγος ανθρώπων, νυν ευφημείτω, περιηχείτω αήρ, απείρω λαμπόμενος φωτί, άγγελοι υμνείτωσαν, της Παρθένου την κοίμησιν».
«Το Σκεύος διέπρεπε, της εκλογής τοις ύμνοις σου, όλος εξιστάμενος Παρθένε, έκδημος όλος, ιερωμένος Θεώ, τοις πάσι θεόληπτος και ων, όντως και δεικνύμενος, Θεοτόκε πανύμνητε».
Ο ειρμός της ζ” ωδής του α” ήχου, εν ω μνημονεύεται κατά χρέος η ιστορία των Τριών Παίδων, έχει ως έπεται·
«Ιταμώ θυμώ τε και πυρί, θείος έρως αντιταττόμενος, το μεν πυρ εδρόσιζε, τω θυμώ δε εγέλα, θεοπνεύστω λογική, τη των οσίων τριφθόγγω λύρα αντιφθεγγόμενος, μουσικοίς οργάνοις εν μέσω φλογός· ο δεδοξασμένος, των πατέρων και ημών, Θεός ευλογητός ει».
Το επόμενον τω ειρμώ τούτω τροπάριον περιέχει ποιητικωτάτην παραβολήν, ή μάλλον αντίθεσιν, αφορμήν λαβούσαν εκ της συντρίψεως των πλακών της Διαθήκης υπό του Μωυσέως. «Θεοπνεύστους πλάκας Μωσής, γεγραμμένας τω θείω Πνεύματι, εν θυμώ συνέτριψεν, αλλ’ ο τούτου Δεσπότης, την τεκούσαν ασινή, τοις ουρανίοις φυλάξας δόμοις, νυν εισωκίσατο· συν αυτή σκιρτώντες, βοώμεν Χριστώ· ο δεδοξασμένος, των πατέρων και ημών, Θεός ευλογητός ει».
Αλλ’ η χρυσή κορωνίς και το επιστέγασμα όλου του Κανόνος, είναι η ωραιοτάτη εκείνη καταβασία της θ” ωδής, μετά του Μεγαλυναρίου, ψαλλομένη και εν τη Λειτουργία·
«Αι γενεαί πάσαι, μακαρίζομέν σε, την μόνην Θεοτόκον.
«Νενίκηνται της φύσεως οι όροι, εν σοι Παρθένε άχραντε, παρθενεύει γαρ τόκος, και ζωήν, προμνηστεύεται θάνατος· η μετά τόκον Παρθένος, και μετά θάνατον ζώσα, σώζοις αεί, Θεοτόκε, την κληρονομίαν σου».
Εφημερίς στις 15 Αυγούστου 1887
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Η ΜΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ!

Η Μνηστεία της αγίας Αικατερίνης. Μια αξιόλογη εικόνα του Γ. Κλότζα (16ος αιώνας)

24 Νοε

Άρτα, ναός Αγίας Σοφίας. Σήμερα φυλάσσεται στο ναό του Αγίου Δημητρίου.
Διαστάσεις:0,86 x 0,78 x 0,018μ.
Γεώργιος Κλόντζας-Β΄μισό του 16ου αιώνα
Η εικόνα σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση, με λιγοστές φθορές περιμετρικά.
Στο κέντρο της παράστασης εικονίζεται η Παναγία ένθρονη, Βρεφοκρατούσα. Με το δεξί της χέρι κρατάει τον Χριστό και με το αριστερό ακουμπάει προστατευτικά τον ώμο της αγίας Αικατερίνης. Φοράει κοκκινωπό κροσσωτό μαφόριο με χρυσή παρυφή και γαλάζιο χειριδωτό χιτώνα που κοσμείται με πολυτελή πόρπη. Η μορφή της είναι ευγενική και αποπνέει ηρεμία και πνευματικότητα. Έχει λεπτά χαρακτηριστικά που πλάθονται με ομαλές χρωματικές μεταβάσεις και πολλά λευκά φώτα γύρω από τα μάτια, στο μέτωπο, στο πιγούνι και στο λαιμό. Ο Χριστός στρέφεται προς τα δεξιά, ευλογεί και προσφέρει ένα δαχτυλίδι στη νεαρή αγία. Είναι ενδεδυμένος γκριζόλευκο χιτώνα και πορτοκαλόχρωμο ιμάτιο με πυκνές χρυσοκοντυλιές, που αναδιπλώνεται δημιουργώντας απόπτυγμα. Τα παιδικά χαρακτηριστικά του πλάθονται με ανοιχτά χρώματα και έχουν σοβαρή έκφραση.
Δεξιά της Παναγίας εικονίζεται γονατιστή η αγία Αικατερίνη, με κλαδί φοίνικα στο αριστερό της χέρι. Φοράει πολυτελή ενδύματα με διάλιθες ταινίες και χρυσό στέμμα. Το πρόσωπό της αποδίδεται με πλαστικότητα και πλαισιώνεται από μακριά κοκκινόξανθα μαλλιά. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η προοπτική απεικόνιση του τροχού στο πλάι της αγίας, που παραπέμπει στο μαρτύριό της.
Δύο ζεύγη αγγέλων πλαισιώνουν την Παναγία. Ο πρώτος από αριστερά εικονίζεται ολόσωμος να κρατάει ένα κλαδί φοίνικα και ο άγγελος στη δεξιά πλευρά στέφει την αγία Αικατερίνη με ένα δεύτερο στέμμα. Και οι τέσσερις άγγελοι έχουν ωραία νεανικά χαρακτηριστικά, πλούσια σγουρά μαλλιά, δεμένα με τη χαρακτηριστική ταινία, και πολυτελή ενδύματα. Τα φωτοστέφανά τους, όπως και αυτό της Παναγίας, δηλώνονται με διπλούς εγχάρακτους κύκλους. Τα φτερά τους φέρουν πυκνές χρυσοκοντυλιές.
Στο πάνω μέρος της εικόνας υπάρχει η επιγραφή: ΧΑΙΡΕ ΤΟ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΠΟΛΥΘΡΥΛΛΗΤΟΝ ΘΑΥΜΑ. Κάτω από την αγία Αικατερίνη διαβάζουμε την επιγραφή: ΑΙΚ(Α)ΤΕΡΙΝΑ ΣΟΦΗ Κ ΠΑΡΘΕ(ΝΟΣ ΕΚ Δ)ΕΞ(Ι)ΦΟΥΣ Κ ΜΑΡΤΥΣ(…).
Η υπογραφή του ζωγράφου σώζεται στο πράσινο έδαφος, στο κάτω δεξιό άκρο της εικόνας: ΧΕΙΡ (ΓΕΩ)ΡΓΙΟΥ ΚΛΟΤΖΑ.
Η παράσταση της εικόνας μας αποτελεί συνδυασμό του εικονογραφικού θέματος της «Βασίλισσας των Αγγέλων» και του επεισοδίου της Μνηστείας της αγίας Αικατερίνης, το οποίο συμβολίζει τον πνευματικό δεσμό Χριστού – Εκκλησίας. Το θέμα ήταν εξαιρετικά διαδεδομένο στη δυτική τέχνη, ενώ αντίθετα, στην εικονογραφία της ορθόδοξης Ανατολής δεν φαίνεται να είχε ιδιαίτερη απήχηση, καθώς ήταν περισσότερο αγαπητός ο γνωστός τύπος της ένθρονης αγίας. Ανάμεσα στα ελάχιστα γνωστά παραδείγματα «δυτικού τύπου» είναι μια εικόνα από το νησάκι  Κάλαμος της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, καθώς και μια χαλκογραφία του 18ου αιώνα στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών.
Η ένταξη ενός κατεξοχήν δυτικού θέματος σ’ ένα αυστηρό σχήμα της βυζαντινής παράδοσης θα πρέπει να συνδεθεί με την προσωπικότητα του αγιογράφου. Ο Γεώργιος Κλόντζας υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Κρητικούς αγιογράφους του 16ου αιώνα και καλός γνώστης της δυτικής ζωγραφικής της εποχής του. Η εικόνα μας αποτελεί ένα από τα δεκατέσσερα ενυπόγραφα έργα του και κατέχει ιδιαίτερη θέση ανάμεσά τους, καθώς διαφοροποιείται από τις πολυπρόσωπες μικρογραφικές συνθέσεις που χαρακτηρίζουν τα περισσότερα από αυτά. Η απομάκρυνση του ζωγράφου από τη βυζαντινή παράδοση και οι επιδράσεις από τον σύγχρονο ιταλικό μανιερισμό, η πρωτοτυπία των εικονογραφικών θεμάτων και η πλούσια χρωματική παλέτα αποτελούν ορισμένα από τα χαρακτηριστικά του χρωστήρα του, ενώ οι καταβολές του μπορούν να αναζητηθούν σε όψιμα παλαιολόγεια έργα.
Στην εικόνα μας παρατηρείται ακόμη, άψογη σχεδίαση των μορφών, μικρογραφική δεινότητα στην απόδοση των λεπτομερειών, συμμετρία και μνημειακότητα. Παρουσιάζει  ομοιότητες με άλλη εικόνα του ίδιου αγιογράφου, με θέμα την ένθρονη Πλατυτέρα, η οποία βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο Ζακύνθου.
Είναι άγνωστο πώς βρέθηκε η εξαιρετική αυτή εικόνα στην Άρτα. Μία πιθανή υπόθεση είναι να φιλοτεχνήθηκε στην Κρήτη και να μεταφέρθηκε εκεί μέσω Επτανήσων. Σήμερα φυλάσσεται στο μητροπολιτικό ναό του Αγίου Δημητρίου της Άρτας, αλλά η αρχική της θέση ήταν στο ναό της Αγίας Σοφίας.
Βιβλιογραφία
Παπαδάκη, «Εικόνα του Γεωργίου Κλόντζα», σ.147-162.-ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ.

ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ!

Τα έθιμα του Δεκαπενταύγουστου σε όλη την Ελλάδα!

Πέμ, 2013-08-15 10:15
Δεκαπενταύγουστος. Η μεγαλύτερη  θρησκευτική γιορτή των Ελλήνων. Το Πάσχα του καλοκαιριού. Οι προετοιμασίες έχουν ήδη ξεκινήσει και όλοι περιμένουν να τιμήσουν τη Μεγαλόχαρη σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Πλατείες σε νησιά και χωριά \'\'φοράνε τα καλά τους\'\', ενώ δεν είναι λίγα τα πανηγύρια που διοργανώνονται με αφορμή αυτή τη μεγάλη γιορτή.
Ας ανακαλύψουμε μαζί μερικά από τα έθιμα του Δεκαπενταύγουστου πανελληνίως...
Σιάτιστα - Οι καβαλάρηδες της Παναγίας
/
Στην πόλη της Σιάτιστας, στο νομό Κοζάνης, η λειτουργία στο μοναστήρι της Μεγαλόχαρης είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Τη λειτουργία παρακολουθούν προσκυνητές καβαλάρηδες πάνω σε στολισμένα άλογα και όταν αυτή τελειώσει επιστρέφουν καβάλα στην πόλη, όπου τους υποδέχεται πλήθος κόσμου, που περιμένουν πως και πώς να ξεκινήσει η γιορτή, με χορούς και τραγούδια στις πλατείες. Το έθιμο χρονολογείται από την Τουρκοκρατία, όταν το πανηγύρι της Παναγίας ήταν από τις ελάχιστες στιγμές που οι Έλληνες ένιωθαν ελεύθεροι.
Ικαρία - Γλέντι στο γιαλισκάρι
/
Στις 6 Αυγούστου, στο Χριστό Ραχών γίνεται το πανηγύρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ένα από τα μεγαλύτερα του νησιού, αλλά μία από τις σημαντικότερες γιορτές του νησιού είναι το μεγάλο πανηγύρι το Δεκαπενταύγουστο, όταν οι ντόπιοι κερνάνε ψητά και κατσικίσιο κρέας. Η καρδιά των εκδηλώσεων είναι το Γιαλισκάρι και στο γλέντι ακούγεται παραδοσιακή μουσική και χορεύεται ο φημισμένος Ικαριώτικος χορός.
Ναυπακτία - Παναγία Αμπελακιώτισσα
/
Κοντά στην Άνω Χώρα Ναυπακτίας, στο χωριό Ασπριά, σε εντυπωσιακή τοποθεσία, υψώνεται το ιστορικό μοναστήρι της Παναγιάς Αμπελακιώτισσας, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Το μοναστήρι είναι γνωστό για τη λατρευτική εικόνα της Παναγίας, τα άγια λείψανα, το χρυσοκέντητο επιτάφιο και το λαμπρό πανηγύρι το Δεκαπενταύγουστο.
Άνδρος - Παναγία Φανερωμένη
/
Το Κάστρο Φανερωμένης είναι από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία στην περιοχή του Κορθίου, σε ύψωμα κοντά στο χωριό Κοχυλού. Το δεκαπενταύγουστο γίνεται εδώ μεγάλο πανηγύρι στην Παναγία τη Φανερωμένη, που βρίσκεται μέσα στο Κάστρο.
Ρόδος - Παναγία Κρεμαστή
/
Και στο νησί της Ρόδου η λατρεία, οι παραδόσεις και οι θρύλοι που συνοδεύουν την Παναγία προκαλούν το ενδιαφέρον και το θαυμασμό μας. Αναμφισβήτητα το πιο παραδοσιακό πανηγύρι της Παναγίας στο νησί της Ρόδου, είναι το πανηγύρι της Κρεμαστής.
Πυργί Χίου - Γλέντι με τον Πυργούσικο
/
Στο Πυργί υπάρχουν 50 εκκλησίες και εκτός από τη βυζαντινή εκκλησία των Aγίων Aποστόλων, κτίσμα του 12ου αι., και αληθινό κόσμημα για το χωριό, το Δεκαπενταύγουστο, γίνεται το τοπικό πανηγύρι που ξεκινά με τις θρησκευτικές εκδηλώσεις στην εκκλησία της παναγιάς και ολοκληρώνεται στην πλατεία, όπου χορεύεται ο Πυργούσικος, χορός γοργός, χαρούμενος και πεταχτός.
Σκιάθος - Οι μελωδίες των εγκωμίων της Θεοτόκου
 data-cke-saved-src=/files/Image/NEWS/2011/AYGOYSTOS/14-08/skiathos.JPG src=/files/Image/NEWS/2011/AYGOYSTOS/14-08/skiathos.JPG
Στο νησί της Σκιάθου το άκρως τουριστικό καλοκαίρι αποκτά έντονα παραδοσιακό χρώμα το Δεκαπενταύγουστο, όταν χιλιάδες προσκυνητών συρρέουν από ολόκληρο το νησί αλλά και τα γειτονικά μέρη όπου την παραμονή της γιορτής, το βράδυ, γίνεται η έξοδος του επιτάφιου της Παναγίας μέσα σε μια ατμόσφαιρα μοναδικής κατάνυξης, υπό την συγκινητική μελωδία των εγκωμίων της Θεοτόκου που ψάλλουν όλοι μαζί οι Σκιαθίτες.
Ημαθία, Καστανιά - Παναγία Σουμελά
 data-cke-saved-src=/files/Image/NEWS/2011/AYGOYSTOS/14-08/soumela.jpg src=/files/Image/NEWS/2011/AYGOYSTOS/14-08/soumela.jpg
Χιλιάδες πιστοί από όλη την Ελλάδα αλλά και το Εξωτερικό συρρέουν κάθε χρόνο και στις εκδηλώσεις που γίνονται στην Παναγία Σουμελά, την ιστορική εκκλησία που βρίσκεται στις πλαγιές του Βερμίου, κοντά στο χωριό Καστανιά.
Η εκκλησία κτίστηκε το 1951 από τους πρόσφυγες του Πόντου, στη μνήμη της ιστορικής ομώνυμης Μονής, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται στο όρος Μελά, κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου. Εδώ φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που είναι φιλοτεχνημένη από τον Ευαγγελιστή Λουκά.
Μετά τον μέγα εσπερινό της παραμονής γίνεται η λιτάνευση της Αγίας Εικόνας και στη συνέχεια ακολουθούν καλλιτεχνικές εκδηλώσεις με ποντιακά συγκροτήματα, ενώ ανήμερα της Παναγίας γίνεται η περιφορά της Αγίας Εικόνας, την οποία ακολουθεί πλήθος πιστών. Στο αποκορύφωμα της μεγάλης γιορτής της χριστιανοσύνης, ποντιακά συγκροτήματα από την Μακεδονία προσφέρουν μοναδικές στιγμές με παραδοσιακούς σκοπούς και πολύωρο γλέντι.
Έβρος, Φέρες - Παναγία Κοσμοσωτήρα
/
Και στις Φέρες Έβρου, η Παναγία έχει την τιμητική της, το απόγευμα του Δεκαπενταύγουστου όταν, με επίκεντρο την εκκλησία της Παναγίας της Κοσμοσώτηρας, τελείται μέγας πανηγυρικός εσπερινός.
Από το ναό ξεκινά μια από τις πιο συγκινητικές λιτανείες της ιερής εικόνας, ενώ οι εορταστικές εκδηλώσεις ξεπερνούν το στοιχείο της θρησκευτικής κατάνυξης και απογειώνονται με τα κέφια των ανθρώπων.
Ιωάννινα, Ζαγοροχώρια
 data-cke-saved-src=/files/Image/NEWS/2011/AYGOYSTOS/14-08/Zagorohoria.jpg src=/files/Image/NEWS/2011/AYGOYSTOS/14-08/Zagorohoria.jpg
Ξακουστά σε ολόκληρη την Ελλάδα είναι τα πανηγύρια της Παναγίας που γίνονται τον Δεκαπενταύγουστο στα Ζαγοροχώρια. Σε χωριά όπως η Βίτσα και το Τσεπέλοβο, οι εκδηλώσεις στη μνήμη της Κοίμησης της Θεοτόκου είναι τριήμερες και προσφέρουν την ευκαιρία για ατελείωτο γλέντι με παραδοσιακούς ηπειρώτικους χορούς.
Κι ενώ οι δύο πρώτες ημέρες το γλέντι είναι ανοιχτό για όλους, την τρίτη και τελευταία ημέρα της χαράς και του κεφιού, τον πρώτο λόγο έχουν οι ντόπιοι, με τοπικούς σκοπούς και ηπειρώτικους χορούς.
Παλαιόπυργος Πωγωνίου - Κοίμηση της Θεοτόκου
/
Στον Παλαιόπυργο, το πανηγύρι οργανώνει Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού. Το μεσημέρι, μετά το φαγητό, το οποίο γίνεται στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας, ακολουθούν τα «ντολιά», ένα έθιμο το οποίο γίνονταν και παλιά και συνεχίζεται και σήμερα.
Κατά το έθιμο η εντολή ντολή -ντολιά δίνεται από τον «ντολή πασά» που ορίζεται κάποιος από τους μεγαλύτερους, και παίρνοντας το ποτήρι του με το κρασί θα το τσουγκρίσει με έναν παρευρισκόμενο (κάποιο ξένο καλεσμένο, τον παπά κ.α.). Θα πιεί τρία ποτήρια ή τρείς φορές και θα τα αφιερώσει κάθε φορά και σε διάφορους ζητώντας από τους οργανοπαίκτες να παίξουν ένα τραγούδι.
Ύστερα οι υπόλοιποι με την σειρά που ορίζει ο «ντολή πασάς» αφιερώνουν τις ευχές τους όπου θέλει ο καθένας ζητώντας και από ένα τραγούδι. Ένας και από τους σκοπούς αυτού του εθίμου ήταν να διαλύονται και οι μικροπαρεξηγήσεις που είχαν δημιουργηθεί και να υπάρχει ομόνοια μεταξύ των χωριανών. Το βράδυ ακολουθεί παραδοσιακό πανηγύρι με τοπικές ενδυμασίες και Πωγωνήσιους χορούς. Το γλέντι διαρκεί μέχρι τις πρωινές ώρες.
Θάσος - Παναγία Θάσου
 data-cke-saved-src=/files/Image/NEWS/2011/AYGOYSTOS/14-08/thasos.jpg src=/files/Image/NEWS/2011/AYGOYSTOS/14-08/thasos.jpg
Πατάτες, ρύζι, μοσχάρι και στιφάδο περιλαμβάνει το γεύμα που παρατίθεται στο μεγάλο τραπέζι που συμμετέχουν όλοι οι πιστοί που έχουν συρρεύσει στον Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου, στην Παναγία της Θάσου, στο χωριό που πήρε το όνομά του από τη Θεοτόκο.
Μετά τη λιτάνευση της εικόνας, που συνοδεύεται από πολυμελή μπάντα, όλοι μαζεύονται στο προαύλιο της εκκλησίας, με σκοπό να φουντώσει το γλέντι, με χορούς από όλη την Ελλάδα, μεζέδες, κρασί.
Λέσβος, Αγιάσος - Παναγία Αγιασώτισσα
 data-cke-saved-src=/files/Image/NEWS/2011/AYGOYSTOS/14-08/lesvos.jpg src=/files/Image/NEWS/2011/AYGOYSTOS/14-08/lesvos.jpg
Στην ενδοχώρα της Λέσβου, στην γραφική κωμόπολη της Αγιάσου, ο Δεκαπενταύγουστος αποτελεί μια ξεχωριστή εμπειρία για όλους. Με επίκεντρο της ξακουστή εκκλησία της Παναγίας της Αγιάσου, οι πιστοί, επισκέπτες και ντόπιοι, απολαμβάνουν ένα από τα ωραιότερα πανηγύρια του ανατολικού Αιγαίου. Η ομώνυμη εικόνα είναι έργο του ευαγγελιστή Λουκά, πλασμένη με κερί και μαστίχα.
Πολλοί από τους προσκυνητές, με αφετηρία την πόλη της Μυτιλήνης, περπατούν 25 χιλιόμετρα για να φθάσουν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, όπου και διανυκτερεύουν. Την ημέρα της γιορτής της Παναγίας, ύστερα απ\' τη καθιερωμένη λειτουργία, γίνεται η περιφορά της εικόνας γύρω από το ναό, ενώ οι εορταστικές εκδηλώσεις φθάνουν στο αποκορύφωμά τους με τις μουσικές και χορευτικές εκδηλώσεις στην πλατεία του χωριού.
Στην Αγιάσο τον Δεκαπενταύγουστο συναντά κανείς όλα αυτά που συνθέτουν την εικόνα ενός τυπικού νησιώτικου πανηγυριού, πλανόδιους πωλητές, μουσικοχορευτικά συγκροτήματα και λαϊκές ορχήστρες, ενώ τα σκωπτικά πειράγματα δίνουν και παίρνουν, συντηρώντας μια παράδοση αιώνων.
Τήνος - Παναγία της Τήνου
/
Το προσκύνημα στην Παναγία της Τήνου είναι, ίσως, το μεγαλύτερο θρησκευτικό προσκύνημα του Ελληνισμού. Στο νησί που είναι απόλυτα ταυτισμένο με την Παναγιά του, συγκεντρώνονται κάθε χρόνο χιλιάδες πιστοί, όχι μόνο από την Ελλάδα, για να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, στην Εκκλησία της Μεγαλόχαρης και ν\' αποθέσουν τα τάματά τους.
Η εικόνα των πιστών που ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια, μέχρι την εικόνα, γονατιστοί είναι από τις πιο χαρακτηριστικές. Η περιφορά του επιταφίου της Παναγίας γίνεται όπως στον Επιτάφιο του Χριστού, τη Μεγάλη Παρασκευή, με τους χιλιάδες πιστούς να ακολουθούν με αναμμένα κεριά.
Το πανηγύρι διαρκεί έως τις 23 Αυγούστου, στα εννιάμερα δηλαδή της Παναγίας, ενώ, παράλληλα με τις εκδηλώσεις για την Κοίμηση της Θεοτόκου, στο νησί γιορτάζεται και η επέτειος της βύθισης του αντιτορπιλικού Έλλη από τους Ιταλούς, που έγινε λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος με τους Ιταλούς, τον δεκαπενταύγουστο του 1940.
Πάρος - Παναγία Εκατονταπυλιανή
 data-cke-saved-src=/files/Image/NEWS/2011/AYGOYSTOS/14-08/paros1.jpg src=/files/Image/NEWS/2011/AYGOYSTOS/14-08/paros1.jpg
Από τις εντυπωσιακότερες εκκλησίες του Αιγαίου, ο παλαιοχριστιανικός ναός της Εκατονταπυλιανής, βρίσκεται στην Παροικιά, την πρωτεύουσα της Πάρου και είναι από τους αρχαιότερους και καλύτερα διατηρημένους χριστιανικούς ναούς. Σύμφωνα με την παράδοση, χτίστηκε εξαιτίας ενός τάματος της Αγίας Ελένης. Πιστοί από ολόκληρη την Ελλάδα συγκεντρώνονται εδώ τον Δεκαπενταύγουστο για να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής (17ου αιώνα) και να πάρουν μέρος στις εορταστικές εκδηλώσεις.
Μετά την καθιερωμένη περιφορά του επιταφίου, ξεκινά το μεγάλο πανηγύρι των ανθρώπων, που το γλεντάνε μέχρι τις πρωινές ώρες, με παραδοσιακή μουσική, παριανό κρασί και ντόπιους μεζέδες. Την ίδια ώρα, στο λιμανάκι της Νάουσας της Πάρου η νύχτα γίνεται μέρα, όταν δεκάδες καΐκια προσεγγίζουν την προβλήτα με αναμμένα δαδιά.
Οι συγκεντρωμένοι, εντυπωσιασμένοι από το θέαμα, περιμένουν την κορύφωση, με την άφιξη των «πειρατών» στο λιμάνι για την έναρξη της γιορτής με νησιώτικους χορούς, και πρώτο και καλύτερο τον Mπάλο.
Κουφονήσια - Με τα καΐκια στην Παναγιά
/
Τον Δεκαπενταύγουστο γιορτάζει η Παναγία στο εκκλησάκι της στο Κάτω Κουφονήσι. Μετά τη λειτουργία προσφέρεται φαγητό από τους κατοίκους και κατόπιν μεταφέρονται με τα καΐκια τα οποία κάνουν αγώνες για το ποιος θα περάσει τον άλλο στο Πάνω Κουφονήσι.
Με την επιστροφή ντόπιοι και ξένοι το γλεντάνε μέχρι πρωίας στα μαγαζιά του νησιού, με μουσική, κρασί, ούζο και θαλασσινούς μεζέδες για τους οποίους έχουν φροντίσει οι ψαράδες.
Κάρπαθος - Παναγία στην Όλυμπο
/
Για τους πιο ταξιδεμένους, που έχουν αψηφήσει την απόσταση και τις δυσκολίες στην πρόσβαση, το πανηγύρι της Κοίμησης της Θεοτόκου, στην Όλυμπο της Καρπάθου είναι από τα πιο κατανυκτικά. Στην Όλυμπο, οι λειτουργίες είναι βαθιά συνδεδεμένες με το πένθος που χαρακτηρίζει αυτή την συγκυρία για τον Χριστιανισμό και το αποκορύφωμα του παραδοσιακού εορτασμού είναι ο χορός που γίνεται στη μικρή πλατεία, μπρος στην εκκλησιά της Παναγίας, με τους οργανοπαίκτες να παίζουν τον Κάτω Χορό, αργόσυρτο και με σοβαρή διάθεση.
Αρχικά, οι άντρες καθισμένοι στο τραπέζι και με ένα κομμάτι βασιλικό στο πέτο, τραγουδούν και πίνουν, με τη συνοδεία λαούτου και λίρας. Στη συνέχεια, και καθώς πέφτει το σκοτάδι, ξεκινά ο χορός, στον οποίο μπαίνουν, σιγά-σιγά, και οι γυναίκες ντυμένες με τις εκπληκτικής ομορφιάς και λαμπρότητας παραδοσιακές γιορτινές φορεσιές τους. Ο χορός αργός και πάντα με σταθερό βήμα και κατανυκτική διάθεση, κρατά για ώρες και η όλη ατμόσφαιρα είναι από τις ωραιότερες που μπορεί να βιώσει ο πιστός στα πανηγύρια του Αιγαίου.
Nίσυρος - Παναγία Σπηλιανή
/
Ένας από τους πιο πολυήμερους και ξεχωριστούς εορτασμούς της Παναγιάς πραγματοποιείται στο νησί της Νισύρου. Εδώ γιορτάζεται το Nιάμερο της Παναγίας, που ξεκινά στις 6 Aυγούστου, γιορτή της Mεταμορφώσεως του Σωτήρος.
Tο έθιμο είναι αφιερωμένο στην γυναίκα, καθώς οι μαυροντυμένες Eννιαμερίτισσες (γυναίκες ταγμένες στην Παναγία) αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη λατρευτική δράση. Eγκαθίστανται στο χώρο του μοναστηριού της Παναγίας της Σπηλιανής που βρίσκεται μέσα στο κάστρο των Iπποτών, προσκυνούν και καθαρίζουν τον χώρο και τα ιερά σκεύη.
Στην πραγματικότητα, διεξάγονται δύο παράλληλες λατρευτικές τελετουργίες, η επίσημη εκκλησιαστική από τους ιερείς και η ανεπίσημη με ιέρειες τις Eννιαμερίτισσες, που ακολουθούν αυστηρή νηστεία, κάνουν 300 μετάνοιες κάθε εικοσιτετράωρο και ψάλλουν. Tην ημέρα του Δεκαπενταύγουστου, με τη λήξη της λειτουργίας, οι ιερείς λιτανεύουν την εικόνα της Παναγίας έως το χωριό για να ευλογήσει το πανηγύρι. Oι Eννιαμερίτισσες, από την άλλη πλευρά, κρατούν τους δίσκους με τα κόλλυβα και προπορεύονται, ανοίγοντας το δρόμο για την ιερή εικόνα.
Το γλέντι ξεκινά τη στιγμή που η εικόνα φτάνει στο χωριό, με τον τοπικό χορό της «κούπας», τραγούδια και άφθονο κρασί, ενώ οι Εννιαμερίτισσες αποσύρονται.
Πάτμος - Επιτάφιος Παναγίας
/
Στο νησί της Πάτμου, το νησί της Ορθοδοξίας, όπου τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το ιστορικό μοναστήρι της Αποκάλυψης, οι μοναχοί του τηρούν το έθιμο του επιταφίου της Παναγίας, ένα έθιμο με βυζαντινές καταβολές.
Ο χρυσοποίκιλτος επιτάφιος της Παναγίας περιφέρεται στα σοκάκια του νησιού σε μεγαλοπρεπή πομπή, ενώ οι καμπάνες του μοναστηριού και των άλλων εκκλησιών ηχούν ασταμάτητα.
Κάσος - Κοίμηση της Θεοτόκου
/
Ένα ακόμη χωριό με το όνομα Παναγία είναι ο τόπος του μεγαλυτέρου πανηγυριού της Κάσου, κάθε Δεκαπενταύγουστο. Στην τοπική εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου τηρούνται, κάθε χρόνο, όλα τα πατροπαράδοτα έθιμα κατά τον εορτασμό του Δεκαπενταύγουστου.
Εκατοντάδες Κασιώτες απ\' όλη την Ελλάδα, αλλά και μετανάστες όλες τις γωνιές του κόσμου, συρρέουν στο νησί, μαζί με τους ξένους επισκέπτες, για να προσκυνήσουν στην Παναγία, να γλεντήσουν με τα πατροπαράδοτα έθιμα και να δοκιμάσουν κασιώτικα ντολμαδάκια και πιλάφι.
Λειψοί - Παναγία του Χάρου
/
Στο Μοναστήρι της Παναγίας στους Λειψούς, η Παναγία δεν κρατάει το Θείο Βρέφος αλλά τον Εσταυρωμένο Χριστό, σε μια εικόνα μοναδική στην χριστιανική παράδοση. Η Παναγία του Χάρου γιορτάζει στις 23 Αυγούστου, δηλαδή στα εννιάμερα της Παναγίας.
Σύμφωνα με το έθιμο, που τηρείται από το 1943, τοποθετούνται την άνοιξη κρινάκια γύρω από την εικόνα τα οποία στη συνέχεια ξεραίνονται και ανθίζουν ξανά, τον Αύγουστο.
Kεφαλονιά - Παναγία η Φιδούσα
/
Πλήθος πιστών συγκεντρώνεται κάθε χρόνο στην αυλή της Iεράς Mονής της Παναγιάς της Φιδούς στην περιοχή Mαρκόπουλου, Kεφαλονιάς για να δουν τα «φιδάκια της Παναγίας». Kάθε 15 Aυγούστου τα μικρά φιδάκια εμφανίζονται στο καμπαναριό και η εκκλησιαστική επιτροπή τα μεταφέρει στο προαύλιο του Iερού Nαού.
Σύμφωνα με την παράδοση, τα φιδάκια φέρνουν καλή τύχη στο νησί και αν δεν εμφανιστούν, ο οιωνός είναι κακός, όπως έγινε, για παράδειγμα, την χρονιά των μεγάλων σεισμών, μερικές δεκαετίες πριν.
Γρεβενά - Το \'\'Πάσχα του Καλοκαιριού\'\'
/
Στη Μακεδονία, και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή των Γρεβενών, τόσο λαμπρές είναι οι γιορτές του Δεκαπενταύγουστου, που οι κάτοικοι κυρίως των ορεινών χωριών, την αποκαλούν «Πάσχα του Καλοκαιριού». Ξενιτεμένοι από κάθε γωνιά της γης μαζεύονται και ξεκινούν ένα ατελείωτο γλέντι που κάνει τους αγαπημένους συγγενείς να ξανασμίξουν, αλλά και τους νέους να διαλέξουν κοπέλες από τον τόπο τους... Χωριά που το χειμώνα κατοικούνται από 100 το πολύ 200 κατοίκους, την εποχή του Δεκαπενταύγουστου φτάνουν να φιλοξενούν έως και δυο και τρεις χιλιάδες πιστούς.
Το επίκεντρο της γιορτής φυσικά είναι συγκεντρωμένο στο ψηλότερο χωριό της Ελλάδας, τη δοξασμένη και πολυτραγουδισμένη Σαμαρίνα, αφού χιλιάδες προσκυνητές καταφθάνουν στη Μεγάλη Παναγιά για να πανηγυρίσουν σε ένα γλέντι που κρατάει τρεις ολόκληρες ημέρες. Το ίδιο σκηνικό επικρατεί και στη γειτονική Αβδέλλα, όπου για πέντε ημέρες η πλατεία του χωριού παίρνει χρώμα γιορτινό και σφύζει από ζωή.
...Σ\' όποιο μέρος κι αν βρεθείς εμείς σου ευχόμαστε να περάσεις καλά!
tlife.gr

Π Α Ν Α Γ Ι Α !

Για τo όνομα της Παναγίας!


Δεκαπενταύγουστος
Κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου, εν μέσω του καλοκαιριού είμαστε καλεσμένοι σε μια παράξενη κηδεία. Πρόκειται για μια παράξενη τελετή, αφού στη διάρκειά της δεν θα ακούσετε θρήνους, δεν θα δείτε ανθρώπους θλιμμένους αλλά το αντίθετο. Εδώ και 2.000 χρόνια εκατομμύρια άνθρωποι «αποχαιρετούν» με γλέντια μια Εβραία, τη Μαριάμ από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Κι αυτό γιατί για αυτούς ο θάνατος είναι γέννηση, γέννηση στους ουρανούς.
Γράφει ο Γιώργος Κοκκόλης
Αυτό το «Πάσχα του καλοκαιριού» πέρα από την πλούσια λαογραφική παράδοση και την πρωτοφανή έκταση και ένταση του εορτασμού λειτουργεί αποκαλυπτικά, αφού στο πρόσωπο της Παναγίας προσωποποιείται όχι μόνο η γυναίκα ή η μάνα αλλά εν τέλει η ίδια η ζωή.
Ένας κλασσικός μύθος που όμως έχει γίνει η καθεστηκυία αντίληψη, παρουσιάζει τον Χριστιανισμό σαν μια πίστη που (πέραν όλων των άλλων κακών που έχει κάνει) είναι ανδροκρατούμενη και εμποτισμένη από μισογυνισμό. Ο λόγος βρίσκεται στο περίφημο προπατορικό αμάρτημα και το γεγονός ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να ιερουργήσουν.
Αντίθετα από τη διαδεδομένη αντίληψη, ο Χριστιανισμός αποδίδει πολύ μεγάλη σημασία στη γυναίκα. Τόσο στο πρόσωπο της Παναγίας και των γυναικών αγίων όσο και στο δόγμα η γυναίκα έχει (υπαινικτική πολλές φορές) αλλά κεντρική θέση. Η Αγία Ιερουσαλήμ, παρομοιάζεται με γυναίκα, η Εκκλησία είναι η σύζυγος του Νυμφίου Χριστού ενώ η πρώτη εμφάνιση του ανεστημένου Ιησού γίνεται σε γυναίκες.
Και η Εύα; Τι γίνεται με την πρώτη γυναίκα που «ηπάτισε τον Αδάμ» και για χάρη της βασανίζονται γενεές γενεών πιστών; Προσπαθήστε να δείτε την ιστορία της Γενέσεως πέρα από το δικανικό σχήμα με το οποίο την μάθαμε, δηλαδή ότι ο άνθρωπος εξορίσθηκε από τον Παράδεισο επειδή παρενέβη την εντολή του Θεού. Αυτή η «κλασσική» ανάγνωση εντοπίζει τη ν ενοχή στο πρόσωπο της Εύας, αφού αυτή παρασύρθηκε από τον Όφι και έφαγε τον καρπό από το δέντρο του Καλού και του Κακού. Η βρώση λοιπόν του καρπού είναι η παράβαση – κι όμως δεν είναι. Βρίσκεται μερικές γραμμές πιο κάτω, όταν ο Θεός φωνάζει τον Αδάμ και ο Αδάμ δεν απαντά- αρνείται τη σχέση. Τελικά εμφανίζεται με το φύλλο συκής κι ο Θεός τον ρωτά γιατί το έκανε αυτό. «Γιατί είμαι γυμνός», απαντά ο Αδάμ. «Πώς γνωρίζεις ότι είσαι γυμνός;» ρωτά ο Θεός, για να πάρει την απάντηση «έφαγα από τον καρπό που η γυναίκα που έβαλες δίπλα μου, μου έδωσε να δοκιμάσω». Αυτή είναι η στιγμή του αμαρτήματος – ο Αδάμ όχι μόνο αρνείται τη σχέση αλλά στην ουσία κατηγορεί το Θεό και την Εύα γιατί φοβάται να αναλάβει την ευθύνη της αυτονόμησής του. Αυτή είναι η Πτώση και κύριος υπεύθυνος είναι ο άνδρας, όχι η γυναίκα.
Δυστυχώς, ιστορικά «νικήτρια» αποδείχθηκε η ερμηνεία του Αυγουστίνου Ίππωνος, που αποτέλεσε και την μήτρα της δυτικής θεολογίας. Ο Αυγουστίνος προσέλαβε μια καθαρά δικανική αντίληψη της αμαρτίας και υποστήριξε ότι μετά το προπατορικό αμάρτημα όλο το ανθρώπινο είδος, που υπήρχε εν σπέρματι στον Αδάμ, είχε διαποτιστεί κληρονομικά από το προπατορικό αμάρτημα.
Η διαφοροποίηση αυτή του δυτικού χριστιανισμού βασίσθηκε στη διόγκωση των συνεπειών αυτής της αμαρτίας, που στον προτεσταντικό χώρο έφθασε μέχρι την πλήρη αμφισβήτηση του ανθρώπινου αυτεξουσίου και την εισαγωγή της θεωρίας του απόλυτου προορισμού (ότι δηλ. η Θεία Χάρη επιλέγει ποιος θα σωθεί και ποιος όχι, ανεξαρτήτως των δικών του ενεργειών).
Το πρόβλημα γρήγορα φάνηκε στον ορίζοντα- αν ισχύει αυτή η «κληρονομική αμαρτία» όλων των ανθρώπων, άρα και η Παναγία δεν είναι αμαρτωλή εκ φύσεως;
Το εμπόδιο ξεπεράστηκε σχετικά... εύκολα όταν το 1854 ο Πάπας Πίος Θ', εισηγήθηκε πέρα από το δόγμα περί Αλαθήτου και αυτό της άμωμου σύλληψης (conceptio immaculata), κατά το οποίο η Παναγία διατηρήθηκε καθαρή από το προπατορικό αμάρτημα κατά τη σύλληψή της με έκτακτη ενέργεια του Θεού.
Σε αυτή ακριβώς τη λογική βασίζεται και ο εμμονικός τρόπος με τον οποίο οι δυτικές εκκλησίες προτάσσουν διαρκώς το ζήτημα της παρθενίας. Στον δυτικό κόσμο η Μαρία είναι πρωτίστως και κυρίως «Παρθένος» Μαρία, λιγότερο «Θεοτόκος» και «Παναγία».
Για την Ανατολική Εκκλησία, η προσέγγιση αυτή ήταν κενή νοήματος αφού μόνη «άσπιλη σύλληψη» είναι εκείνη του Ιησού Χριστού, η δε φυσική ένωση δύο ανθρώπων δεν συνιστά εξ ορισμού αμαρτία, παρά μόνον αν χρησιμοποιείται κατά τρόπο που ακυρώνει την ελευθερία του ανθρώπου. Εδώ υπάρχει και μια κομβική διαφορά μεταξύ Ανατολής -Δύσης ως προς το θέμα της αμαρτίας. Ενώ για τη Δύση η αμαρτία υπάρχει εκ προοιμίου στον άνθρωπο ως ενοχή από την οποία δεν μπορεί να απαλλαχθεί, για την Ανατολή, η αμαρτία διατηρεί την αρχαιοελληνική της έννοια, αυτή της αστοχίας. «Ήμαρτον» φώναζαν οι αρχαίοι τοξοβόλοι όταν δεν πετύχαιναν τον στόχο τους. Μια τέτοια πρόσληψη της αμαρτίας ως αστοχίας έχει μια ιδιαίτερη δυναμική, αφού όχι μόνο δεν θεωρεί ένοχο τον άνθρωπο αλλά του δίνει τη δυνατότητα να δοκιμάζει στο διηνεκές μέχρι να πετύχει το στόχο του.
Έτσι, η αναμαρτησία της Μαρίας προήλθε (πέρα από την θεία συνεργεία) από δική της επιλογή, δηλαδή η ίδια μπορούσε να αντισταθεί στην «έφεση προς το κακό» αν το ήθελε - στοιχείο με ενδιαφέρουσες προεκτάσεις στο μέτωπο μεταξύ ελεύθερης βούλησης & ντετερμινισμού.
Πέραν όμως της βούλησης της Παναγίας, η οποία οικειοθελώς αναλαμβάνει τη θεοτοκία υπάρχει και κάτι βαθιά ανθρώπινο μέσα στον Δεκαπενταύγουστο – είναι αυτή η αίσθηση εγγύτητας προς το πρόσωπό της. Ο Ιησούς μπορεί να είναι Θεάνθρωπος, μπορεί να είναι ένσαρκος αλλά δεν παύει στη συνείδηση του εκκλησιάσματος να είναι Θεός. Αντίθετα η Παναγία, είναι πρώτα και πάνω απ' όλα άνθρωπος, είναι «μια από εμάς». Για αυτό και για την εκκλησιαστική και λαϊκή παράδοση η μητέρα του Χριστού είναι πάντα η πρώτη επαφή, η γέφυρα του ανθρώπου με το υπερβατικό, το υπερφυσικό.
Επιπλέον, η Παναγία έχει και μια άλλη ιδιαιτερότητα: είναι «απόκρυφη», με την έννοια ότι τις περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή της τις αντλούμε από το απόκρυφο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου, ενώ οι αναφορές στα «Κανονικά» Ευαγγέλια είναι ελάχιστες. Και αυτό είναι και η «γροθιά» στην εμμονική προσκόλληση στην «αυθεντία της Γραφής»- που βεβαιώνει ότι η όντως σχέση δεν έχει ανάγκη από αποδεικτική διαδικασία μέσω κάποιου ιερού κειμένου.
Για αυτό και τον Δεκαπενταύγουστο γιορτάζεται η «εις ουρανούς μετάσταση» ενός ανθρώπου ζώντος. Η Κοίμησή της δεν είναι ένα απλώς ένα δεύτερο Πάσχα, ένα θαυμαστό γεγονός νίκης της Ζωής επί του Θανάτου. Είναι μετάβαση -ή καλύτερα ανάβαση – μας προς το πρωτότυπο.
Η υπενθύμιση ότι ο Άνθρωπος μπορεί να τα καταφέρει.

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

ΓΕΡΑΣΑΤΕ; ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ...

mid-life-crisis
Σύμφωνα με τους ερευνητές, όταν κάποιος για παράδειγμα ξεκινάει να πίνει ηδύποτα, να κοιμάται στην πολυθρόνα μπροστά στην τηλεόραση, να ταΐζει τα πουλάκια και να λύνει σταυρόλεξα, τότε πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά πως… γερνάει!

Υπάρχουν 50 αποκαλυπτικά σημάδια της γήρανσης, τα οποία τα διαπίστωσαν μέσα από μελέτες οι επιστήμονες, όπου επίσης ανακάλυψαν ότι, οι άνθρωποι αισθάνονται μεγαλύτεροι από την ηλικία τους όταν προσπαθούν αναποτελεσματικά να χρησιμοποιήσουν  την τεχνολογία ή όταν χάνουν την επαφή τους με τις σύγχρονες εφευρέσεις, όπως είναι τα tablets, τα κινητά ή οι ψηφιακές τηλεοράσεις.

Στα «συμπτώματα» συμπεριλαμβάνονται τα μόνιμα περασμένα γύρω από το λαιμό γυαλιά, αλλά και η επιλογή ρούχων με βάση την άνεση και όχι την μόδα.

Οι περισσότεροι από τους 2000 ερωτηθέντες δεν αισθάνθηκαν ότι υπήρξε μια συγκεκριμένη ηλικία κατά την οποία άρχισαν να γίνονται «παλιοί»! Οκτώ στους δέκα πιστεύουν ότι είναι τόσο μεγάλοι όσο νοιώθουν, ενώ το 76% σκοπεύουν να απολαύσουν τη «νεότητά» τους όσο το δυνατόν περισσότερο.

Ωστόσο, 58% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι ανησυχούν για την εποχή που θα γεράσουν και εμφάνιζαν ιδιαίτερο φόβο για την απώλεια μνήμης, τις ασθένειες και τη φυσική φθορά που αναπόφευκτα θα επέλθει με τα χρόνια. Λιγότεροι από τους μισούς ταράζονται όταν σκέφτονται πως υπάρχει κίνδυνος να είναι μόνοι τους και το 52% ανησυχούν ότι δεν θα είναι σε θέση να φροντίσουν μόνοι τους τους εαυτούς τους. Τέσσερεις στους δέκα σκέφτονται την πιθανότητα να μην έχουν χρήματα, το 53% έχει σχέδια για τη σύνταξη, ενώ μόλις το 45% έχει αποταμιευτικό λογαριασμό.

Εκπρόσωπος των ερευνητών της μελέτης δήλωσε: «Η γήρανση είναι μια φυσική διαδικασία και μπορούμε να αναγνωρίσουμε όλες τις φυσικές αλλαγές που μας συμβαίνουν ενώ γερνάμε. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν σοβαρά ζητήματα καθώς το γήρας πλησιάζει και πως πρέπει να προετοιμαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε πιθανές σωματικές, ψυχολογικές και οικονομικές προκλήσεις. Παρόλα αυτά δεν πρέπει να είναι και τόσο άσχημα, αφού οι περισσότεροι άνθρωποι περιγράφουν τις ηλικίες άνω των 50 ετών, ως το καλύτερο κομμάτι της ζωής τους».

Πόσα όμως από τα 50 σημάδια του γήρατος έχετε αρχίσει να διακρίνετε σε εσάς;

1.    Αίσθημα δυσκαμψίας
2.    Αναστενάζετε όταν σκύβετε
3.    Λέτε «δεν ήταν έτσι όταν ήμουν νέος»
4.    Λέτε «στις ημέρες μου»
5.    Χάνετε μαλλιά
6.    Δεν ξέρετε κανένα τραγούδι από τα σημερινά 10 πιο δημοφιλή
7.    Έχει αυξηθεί η τριχοφυΐα σε αυτιά, φρύδια, μύτη και γενικά στο πρόσωπο
8.    Δεν αντέχετε τα θορυβώδη μπαρ
9.    Μιλάτε πολύ για αρθρώσεις και ασθένειες
10.    Ξεχνάτε ονόματα
11.    Επιλέγετε ρούχα και παπούτσια με βάση την άνεση και όχι το στυλ
12.    Σκέφτεστε πως οι αστυνομικοί, οι καθηγητές και οι γιατροί φαίνονται νέοι
13.    Σας παίρνει ο ύπνος μπροστά στην τηλεόραση
14.    Χρειάζεστε έναν υπνάκο το μεσημέρι
15.    Ανακαλύπτετε πως δεν καταλαβαίνετε για πια ζητήματα συζητούν οι νέοι
16.    Αγκομαχάτε να χρησιμοποιήσετε την τεχνολογία
17.    Χάνετε την επαφή με την καθημερινά χρησιμοποιούμενη τεχνολογία (κινητά, τηλεοράσεις κλπ)
18.    Διαμαρτύρεστε για όλο και περισσότερα πράγματα
19.    Έχετε σχεδόν μόνιμα κρεμασμένα τα γυαλιά σας γύρω από το λαιμό σας
20.    Δεν θυμάστε το όνομα από κανένα σύγχρονο συγκρότημα
21.    Αποφεύγετε να σηκώνετε βαριά αντικείμενα με τον φόβο ενός πόνου στη μέση
22.    Διαμαρτύρεστε πως η τηλεόραση πλέον έχει πολλά προγράμματα που είναι σκουπίδια
23.    «Χάνετε» τα γυαλιά σας, τα κλειδιά σας, την τσάντα σας κλπ
24.     Δεν αλλάζετε εύκολα σταθμούς και κανάλια. Δείχνετε μια σταθερότητα θα έλεγε κανείς
25.    Οδηγείτε πολύ αργά σε σχέση με το παρελθόν
26.    Προτιμάτε να περάσετε ένα βράδυ παίζοντας επιτραπέζιο από το να βγείτε έξω
27.    Έχετε αναπτύξει ενδιαφέρον για τις αντίκες
28.    Μιλάτε σε συναδέλφους που αποδεικνύονται τόσο νέοι που δε γνωρίζουν αξιοσημείωτα πράγματα της εποχής σας
29.    Παίρνετε μαζί σας τις παντόφλες σας όταν πηγαίνετε σε φιλικά σπίτια
30.    Ακούτε συνεχώς Beatles
31.    Σας παίρνει ο ύπνος μετα από κατανάλωση ενός μόνο ποτηριού κρασί
32.    Ποτέ δε βγαίνετε έξω χωρίς εξτρά ζακέτα
33.    Σας χαρίζουν για Χριστουγεννιάτικο δώρο κάλτσες και αισθάνεστε χαρούμενοι
34.    Δεν μπορείτε πλέον να χάσετε 1,5 κιλό μέσα σε 2 ημέρες
35.    Ζητάτε απεγνωσμένα να πιείτε τσάι ή άλλο αφέψημα
36.    Κουβαλάτε μαζί σας τον καφέ ή το τσάι σας όταν πάτε μια βόλτα
37.    Συμμετείχατε σε παγκόσμιο πόλεμο
38.     Έχετε αποκτήσει έντονο ενδιαφέρον για την κηπουρική
39.    Ξοδεύετε όλο και περισσότερα χρήματα για αντι- γηραντικές κρέμες προσώπου
40.    Προτιμάτε να ξοδέψετε τα χρήματά σας για το σπίτι, παρά για μια νυχτερινή έξοδο
41.    Έχετε ιδιαίτερα έντονο ενδιαφέρον για τις διαθέσεις του καιρού, σε συνάρτηση με το ντύσιμο
42.    Τοποθετείτε καθημερινά αντικείμενα σε λάθος σημεία
43.    Σας έχει γίνει εμμονή να ταΐζετε πουλάκια ή να ασχολείστε με τον κήπο
44.    Απολαμβάνετε πραγματικά τα παζλ και τα σταυρόλεξα
45.    Οδηγείτε πάντα στη λωρίδα βραδείας κυκλοφορίας ή κάτω από 70 στη μεσαία
46.    Διαλέγετε διακοπές όπου δεν θα υπάρχουν παιδιά
47.    Τα αυτιά σας ολοένα και μεγαλώνουν
48.    Είχατε ενεργό ρόλο στην κατοχή
49.    Πίνετε ηδύποτα
50.    Αισθάνεστε πως έχετε το δικαίωμα να λέτε στους άλλους ακριβώς αυτό που σκέφτεστε, ακόμα και όταν δεν είναι ευγενικό.

Αποτελέσματα

1-20
Είστε νέος στην καρδιά, αλλά στα κρυφά αγαπάτε να λύνετε σταυρόλεξα και να χρησιμοποιείτε αντι- γηραντικά προϊόντα για πρόληψη!

20-35
Τα σημάδια έχουν αρχίσει να δείχνουν με σαφήνεια τι θέλουν να σας αποκαλύψουν, όμως μπορείτε ακόμα να αντισταθείτε. Προσπεράστε την επιθυμία σας για λικεράκια!

35-50
Μάλλον θα πρέπει να δεχτείτε ότι δεν μεγαλώνετε απλώς, αλλά ότι έχετε μάλλον γεράσει. Απολαύστε και αυτή την περίοδο της ζωής σας. Όλες οι ηλικίες έχουν τη δική τους ζεστασιά.

Πηγή: CapitalHealth

Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ!

Οι Εραστές στην Τέχνη

Όλοι οι πολιτισμοί και όλοι οι άνθρωποι, από την εποχή των σπηλαίων μέχρι σήμερα, ασχολήθηκαν, ασχολούνται και θα ασχολούνται με τον Έρωτα.

Έχουν δοθεί πάρα πολλοί ορισμοί, εξηγήσεις και ερμηνείες σε θεωρητικό ή καλλιτεχνικό επίπεδο. Αρκεί μια γρήγορη ματιά στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια των εικαστικών τεχνών για να οδηγηθεί κανείς ακούραστα στη διαπίστωση ότι ολόκληρη η ιστορία τους θα μπορούσε άνετα να διατυπωθεί στη φράση «η ιστορία του ερωτισμού στην τέχνη».

Είναι γεγονός ότι από τα πρώτα βήματα του πολιτισμού μέχρι τις μέρες μας ο άνθρωπος φαίνεται να μαγεύεται πάντα από την ερωτική πράξη και ως καλλιτέχνης φρόντιζε να την απεικονίζει, άλλοτε με το να την εξυψώνει και άλλοτε με το να την εκχυδαΐζει. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι μερικά από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας τέχνης ξεχειλίζουν από έντονο ερωτισμό, ορισμένες φορές σε υπερβολικό βαθμό δημιουργώντας σκάνδαλο και συνεχείς αρνητικές κριτικές στην εποχή τους.

Και για να παραφράσουμε τα λόγια της Gertrude Stein, τέχνη που δεν αναμοχλεύει θέματα που αφορούν στο σεξ είναι αδιανόητη!

H ανανέωση που έφερε ο 15ος και 16ος αιώνας στην τέχνη άλλαξε και τη στάση των ανθρώπων απέναντι στον ερωτισμό, αφού πια αποδεσμεύτηκε από την αμαρτωλή του φύση που είχε χρεωθεί από την εποχή του Μεσαίωνα. Το γυμνό γυναικείο σώμα άρχισε να απεικονίζεται και πάλι θελκτικό και αισθησιακό, σχεδόν πάντα όμως με την επικάλυψη ενός μυθολογικού θέματος.

rivista pittura i000090

Βέβαια, η ηδονοβλεπτική ματιά του αριστοκράτη της αναγέννησης δεν μπορούσε να αρκεστεί μόνο στις φιλήδονες και έντονα ερωτικές θεές της ζωγραφικής και γλυπτικής, αλλά αναζητούσε μια πιο πιστή και άμεση απεικόνιση της σεξουαλικής πράξης που θα διέθετε μόνο για ιδιωτική προβολή.

Το ιδανικότερο μέσο ήταν τα χαρακτικά, που λόγω της εύχρηστης φύσης τους παρέμεναν προσεκτικά κρυμμένα από τους ιδιοκτήτες τους, αλλά και από τους δημιουργούς τους που αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο αυστηρών ποινών.

Αυτό ακριβώς συνέβη στην περίπτωση του διάσημου χαράκτη Marcantonio Raimondi, ο οποίος στα 1524 φιλοτέχνησε για τους Modi, 16 ερωτικά χαρακτικά συνοδευόμενα από τολμηρά σονέτα του Pietro Aretino, τα οποία παρουσίαζαν ιδιαίτερα παραστατικά ποικίλες ερωτικές στάσεις.

Η δημοσίευση των χαρακτικών προκάλεσε την οργή του πάπα Κλήμεντα Ζ΄, που με τη σειρά του οδήγησε το Raimondi στη φυλακή.

Ο 19ος αιώνας ήταν ιδιαίτερα σημαντικός στην ιστορία της ερωτικής τέχνης. Η επινόηση της φωτογραφίας και του κινηματογράφου προσέφερε απλόχερα τη δυνατότητα του μέγιστου ρεαλισμού στην απεικόνιση του γυμνού σώματος και της ερωτικής πράξης, ελαχιστοποιώντας την απόσταση ανάμεσα στην τέχνη και την πορνογραφία. Από αυτό το χρονικό σημείο και μετά, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι το σεξ άρχισε να κυριαρχεί ως θεματικό μοτίβο των παραστατικών τεχνών καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα μέχρι και τις μέρες μας.

Ιδιαίτερη προτίμηση έδειξαν για την απεικόνιση της ερωτικής πράξης οι καλλιτέχνες που δραστηριοποιήθηκαν στο πεδίο του εξπρεσιονισμού και του σουρεαλισμού, αποτυπώνοντας στον καμβά τις πιο κρυφές φαντασιώσεις τους.

erotasstintexni1

Ο Αυστριακός εικαστικός Egon Schiele (1890-1918), δίνει τη δική του ακραία εκδοχή στο παιχνίδι του έρωτα. Μερικοί ακόμα και σήμερα θεωρούν τη δουλειά του αποτρόπαια, ερωτική, πορνογραφική, ενοχλητική, βασισμένη στο σεξ, το θάνατο και την εξερεύνηση.

Μετά από μια περιπετειώδη και «άσωτη» ζωή και αφού συλλαμβάνεται και φυλακίζεται επειδή η δουλειά του θεωρείται πορνογραφική,  παντρεύεται την Έντιθ. Στο έργο «Εναγκαλισμός» (1917), το σχέδιο του Schiele γίνεται τραχύ και δύσκαμπτο . Τα χρώματα παίρνουν τόνους πιο ψυχρούς και μερικές φορές αλληλοσυγκρούονται σε αγχωτική ασυμφωνία.

Ο εναγκαλισμός του με την αγαπημένη του προκαλεί ανησυχία και προετοιμάζει το θεατή για έναν φοβερό επερχόμενο και αδιευκρίνιστο κίνδυνο. Τίποτα δεν φαντάζει ειδυλλιακό για τους δύο εραστές.

Μοιάζουν τα σώματά τους να τρέμουν από τον πόθο και την ηδονή… αλλά ακόμα και το λευκό σεντόνι ή το μαξιλάρι πάνω στο οποίο είναι ξαπλωμένοι, μέσα από τα αιχμηρά, σαν λεπίδες μαχαιριών, άκρα τους λειτουργούν επιθετικά στα γυμνά κορμιά των ερωτευμένων.

erotasstintexni2

Στα χρόνια του μεσοπολέμου, η ηθική και κοινωνική εξαθλίωση που είχε επιφέρει ο Μεγάλος Πόλεμος αντικατοπτρίστηκαν στη ρεαλιστική τέχνη των Γερμανών καλλιτεχνών, όπως ο Georg Grosz που πρέσβευε ότι ο ερωτισμός έπρεπε να βρίσκεται στην υπηρεσία της κοινωνικής κριτικής.

Στο έργο «Γιορτή Γενεθλίων» (1923), αποδίδεται το θέμα του αγοραίου έρωτα στους οίκους ανοχής του Βερολίνου .

Ο καλλιτέχνης περιγράφει με έντονη ειρωνεία και σκληρό σαρκασμό την παρακμή, τα ελαττώματα και την υποκρισία των αστών της Γερμανίας, οι οποίοι πρεσβεύουν την ηθική στο δημόσιο βίο τους, αλλά στην προσωπική τους ζωή ζουν στην απόλυτη διαφθορά.

Nik Helbig 1969 - Singaporean Impressionist painter - TuttArt 38
Αντίθετα, στο έργο με τίτλο «Το ταγκό του έρωτα» , της σύγχρονης ζωγράφου από τη Σιγκαπούρη, Nicole Helbig (1969), το παιχνίδι του έρωτα αποδίδεται μέσα από έναν ατελείωτο χορό γεμάτο πάθος και ένταση που παρασύρει το θεατή σε ένα αισθησιακό ταξίδι σκέψης και "πράξης"

πηγή: ekfrasi.net, κείμενο Δρ Στέλλα Μουζακιώτου, Καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο

ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ!!!

Μετά από λίγο μαθαίνεις την ανεπαίσθητη διαφορά,
ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι, και να αλυσοδένεις μια ψυχή,
Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι.
Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια,
Και αρχίζεις να μαθαίνεις.

πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια,
Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις
Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου
με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα.

Με τη χάρη μιας γυναίκας και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού.
Και μαθαίνεις να φτιάχνεις
όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα,

γιατί το έδαφος του Αύριο
είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια
και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.

Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις.
Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου μπορεί να σου κάνει κακό,
Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ.
Αντί να περιμένεις κάποιον,
να σου φέρει λουλούδια,

Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις.
Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη
Και ότι, αλήθεια, αξίζεις,
Και μαθαίνεις. μαθαίνεις,
με κάθε αντίο μαθαίνεις.

~Χόρχε Λούις Μπόρχες / Μαθαίνεις
Στα μονοπάτια της ποίησης