Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

ΕΝΝΕΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ!



Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

Πώς το σκάκι αυξάνει το IQ

Το ΒΗmagazino ερευνά πώς το πιο γοητευτικό επιτραπέζιο παιχνίδι έγινε μόδα
Πώς το σκάκι αυξάνει το IQ


 
«Το σκάκι είναι στην ουσία του ένα παιχνίδι, στη μορφή του μια τέχνη και στην εκτέλεσή του μια επιστήμη». Τα λόγια ανήκουν στον Γερμανό Τασίλο φον ντερ Λάσα, σημαντικό θεωρητικό του σκακιού, ο οποίος έζησε τον 19ο αιώνα. Η λιτή περιγραφή του σκιαγραφεί επακριβώς το πνεύμα του βασιλιά των παιχνιδιών σκέψης, που τα τελευταία χρόνια ζει μια μεγάλη άνθηση παγκοσμίως. Ξεπερνώντας πλέον τα όρια των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ, έχει αφήσει για πάντα πίσω του την ξεπερασμένη προπαγάνδα του Ψυχρού Πολέμου. Στην παγωμένη Νορβηγία, χάρη στον νέο παγκόσμιο πρωταθλητή Μάγκνους Κάρλσεν το σκάκι έχει γίνει η νέα μόδα, η Κίνα αποτελεί υπερδύναμη κυρίως στις γυναίκες, ενώ ακόμη και στην Ελλάδα σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο διοργανώνεται και από ένα τουρνουά. Το σκάκι έκανε ρουά ματ, παραμένοντας επίκαιρο και σε αυτόν τον αιώνα.

Τα οφέλη του είναι πολλά και γνωστά: πρόληψη του Αλτσχάιμερ, βελτίωση της μνήμης, αύξηση του IQ, αύξηση της αυτοσυγκέντρωσης κτλ. Οπως συνηθίζει να λέει και ο Γκάρι Κασπάροφ: «Το σκάκι είναι μοναδικό, επειδή όλοι μπορούμε να παίξουμε». Φυσικά, τα επιστημονικά δεδομένα εδώ και πολλά χρόνια πιστοποιούν και τη μεγάλη εκπαιδευτική αξία του, ώστε αρκετές χώρες δικαίως το εντάσσουν υποχρεωτικά στο ημερήσιο πρόγραμμα διδασκαλίας. Το πανεπιστήμιο της γερμανικής πόλης Τριρ πραγματοποίησε, μάλιστα, μια ενδιαφέρουσα έρευνα σε δύο τάξεις με τα ίδια δημογραφικά χαρακτηριστικά. Στη μία προστέθηκε στο πρόγραμμα μία ώρα επιπλέον μαθηματικά και στην άλλη μία ώρα σκάκι. Οταν οι δύο τάξεις συναγωνίστηκαν στο τέλος μεταξύ τους επάνω σε ένα τεστ μαθηματικών, κέρδισε τελικά η τάξη που διδασκόταν σκάκι.

Η ελληνική παρτίδα

«Στην Ελλάδα το σκάκι είναι αρκετά ανεπτυγμένο, παρ' όλο που δεν υπάρχει μεγάλη παράδοση», αναφέρει στο ΒΗmagazino ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας, Βασίλης Θεοδωρίδης. «Αυτή τη στιγμή οι ενεργοί σύλλογοι είναι περίπου 220 (από τους 400 καταγεγραμμένους), ενώ μετράμε και 11 ενώσεις. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το σκάκι είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στα μεγάλα αστικά κέντρα, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη δηλαδή, ενώ αυτές τις δύο πόλεις συναγωνίζονται επάξια και η Κρήτη - κυρίως τα Χανιά και ακολουθεί το Ηράκλειο - καθώς και η πόλη της Καβάλας», συμπληρώνει.

 Πράγματι, οι σκακιστικοί όμιλοι γνωρίζουν άνθηση και πολλοί γονείς στρέφουν τα παιδιά τους στο άθλημα, ως ένα παιχνίδι ακονίσματος της σκέψης, πειθαρχίας και εξερεύνησης της δημιουργικότητας. Από την πλευρά της Ελληνικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας είναι σαφές ότι δίνεται έμφαση στο σχολικό σκάκι. «Πρόκειται για σπουδαίο εκπαιδευτικό εργαλείο», αναφέρει ο κ. Θεοδωρίδης. «Από πλευράς μας γίνονται προσπάθειες να μπει και επίσημα στα σχολεία, όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες. Εχουν γίνει συζητήσεις με το υπουργείο Παιδείας και υπάρχει καλό κλίμα. Πάντα, βέβαια, τίθεται και το οικονομικό ζήτημα στην υπόθεση, επειδή, όπως καταλαβαίνετε, απαιτείται η πρόσληψη κάποιων εκπαιδευτών-προπονητών». Είναι, ούτως ή άλλως, γνωστό ότι η κρίση έχει επηρεάσει τις επιχορηγήσεις στο άθλημα. «Φανταστείτε ότι ενώ η ομοσπονδία είχε φτάσει πριν από μερικά χρόνια να λαμβάνει μέχρι και 850.000 ευρώ τον χρόνο, σήμερα το ποσό έχει φτάσει στις 120.000, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλυφθούν ούτε τα λειτουργικά έξοδα», αναφέρει.

Παρ' όλα αυτά, το ελληνικό σκάκι βρίσκεται σε ανοδική πορεία, καθώς σπουδαία ταλέντα υπάρχουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Πρόσφατο παράδειγμα η 13χρονη παγκόσμια πρωταθλήτρια Σταυρούλα Τσολακίδου από την Καβάλα, ένα κορίτσι που στάθηκε και η αφορμή για την «εξερεύνηση» του BΗmagazino στον μαγικό κόσμο του αριστοκρατικού αυτού αθλήματος.

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες. Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις, όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.


Μην καταναλώνετε χρόνο για ανούσια πράγματα 

Μην καταναλώνετε χρόνο για ανούσια πράγματα
Με κάποιο τρόπο θα φτάσετε κι εσείς…

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: Τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία, αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις, όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις, όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.
Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες.
Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται... Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων... Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πώς μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει. Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν... Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σας να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσετε κι εσείς...»
Mario de Andrade
(Ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος Brasil).