Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

28η Οκτωβρίου 1940

28η Οκτωβρίου 1940: συνοπτική ιστορική παρουσίαση του Ελληνοϊταλικού Πολέμου (1940-41)

28η Οκτωβρίου 1940: συνοπτική ιστορική παρουσίαση του Ελληνοϊταλικού Πολέμου (1940-41)28η Οκτωβρίου 1940: συνοπτική ιστορική παρουσίαση του Ελληνοϊταλικού Πολέμου (1940-41)
«Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι, παρέδωσε στον Ιωάννη Μεταξάτελεσίγραφο του Μουσολίνι. Με αυτό, ο Ντούτσε ζητούσε να επιτραπεί η ελεύθερη διέλευση ιταλικών στρατευμάτων, τα οποία θα κατελάμβαναν απροσδιόριστα «στρατηγικά σημεία» εντός της ελληνικής επικράτειας».
Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940-41 (στην Ελλάδα αναφέρεται και ως Πόλεμος του 40 ή Έπος του 40) ήταν η πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και συνασπισμού Ιταλίας και Αλβανίας, η οποία διήρκεσε από τις 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι τις 31 Μαΐου 1941, όταν και ολοκληρώθηκε η κατάληψη της χώρας. Επίσημη έναρξη του Πολέμου θεωρείται η «επίδοση του τελεσιγράφου», ενώ μετά τις 6 Απριλίου 1941, με την Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, όπου η Ελλάδα κλήθηκε να αντιμετωπίσει τέσσερις εισβολείς, συνεχίστηκε ως Ελληνο-ϊταλο-γερμανικός πόλεμος, ή ορθότερα επί της ουσίας Ελληνο-Ιταλο-αλβανο-γερμανο-βουλγαρικός πόλεμος.
Ο πόλεμος αυτός ήταν προϊόν της επεκτατικής πολιτικής του φασιστικού καθεστώτος του Μπενίτο Μουσολίνι που είχε εγκαθιδρύσει στην Ιταλία και που άρχισε να εκδηλώνεται με την έναρξη του Β” Π.Π. και ειδικότερα μετά τη συνομολόγηση του Χαλύβδινου Συμφώνου. Στα μέσα του 1940, ο Μπενίτο Μουσολίνι, έχοντας ως πρότυπο τις κατακτήσεις του Αδόλφου Χίτλερ, θέλησε να αποδείξει στους Γερμανούς συμμάχους του Άξονα ότι μπορεί και ο ίδιος να οδηγήσει την Ιταλία σε ανάλογες στρατιωτικές επιτυχίες. Η Ιταλία είχε ήδη κατακτήσει την Αλβανία από την άνοιξη του 1939, καθώς και πολλές βρετανικές βάσεις στην Αφρική, όπως τη Σομαλιλάνδη, το καλοκαίρι του 1940, αλλά αυτές δεν ήταν επιτυχίες ανάλογες αυτών της ναζιστικής Γερμανίας. Ταυτόχρονα ο Μουσολίνι επιθυμούσε να ισχυροποιήσει τα συμφέροντα της Ιταλίας στα Βαλκάνια, που ένοιωθε ότι απειλούνταν από τη γερμανική πολιτική από την στιγμή που η Ρουμανία είχε δεχθεί την γερμανική προστασία για τα πετρελαϊκά της κοιτάσματα.
Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι, παρέδωσε στον Ιωάννη Μεταξά τελεσίγραφο του Μουσολίνι. Με αυτό, ο Ντούτσε ζητούσε να επιτραπεί η ελεύθερη διέλευση ιταλικών στρατευμάτων, τα οποία θα κατελάμβαναν απροσδιόριστα «στρατηγικά σημεία» εντός της ελληνικής επικράτειας. Ο Μεταξάς αρνήθηκε το τελεσίγραφο με τα λόγια: «Alors, c’est la guerre» (γαλλικά:«Λοιπόν, έχουμε πόλεμο»). Η απάντηση στο ιταλικό τελεσίγραφο θεωρείται από αρκετούς ιστορικούς αποτέλεσμα πίεσης της κοινής γνώμης, κατ” άλλους προσωπική ενέργεια και απόφαση. Ορισμένοι πάλι σύγχρονοι ιστορικοί πιστεύουν ότι η απόφαση του Μεταξά ήταν αποτέλεσμα της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης, αφού η Ελλάδα προετοιμαζόταν χρόνια για επικείμενη επίθεση εχθρικών δυνάμεων. Τίποτα φυσικά δεν αποκλείει την συνύπαρξη και των τριών εξηγήσεων.
Εντός ολίγων ωρών, ξεκίνησε η ιταλική επίθεση, ενώ ο Μεταξάς απηύθυνε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, στο οποίο κατέληγε με τα εξής λόγια: « Ὅλον τό Ἔθνος ἄς ἐγερθῆ σύσσωμον. Ἀγωνισθῆτε διά τήν Πατρίδα, τάς γυναίκας, τά παιδιά σας καί τάς ἱεράς μας παραδόσεις. Νύν ὑπέρ πάντων ὁ ἀγών. » Κατόπιν αυτού, ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια και αντι-ιταλικά συνθήματα, ενώ διαδηλώσεις νέων εισέβαλαν σε ιταλικά γραφεία και επιχειρήσεις. Εκατοντάδες εθελοντές σε ολόκληρη την επικράτεια, άνδρες και γυναίκες, έσπευδαν στα στρατολογικά γραφεία για να καταταγούν. Ολόκληρο το έθνος ενώθηκε ενάντια στην ιταλική επιθετικότητα.
Η απόκρουση της ιταλικής εισβολής αποτέλεσε την πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και ανύψωσε το ηθικό των λαών στη σκλαβωμένη Ευρώπη. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η νίκη των Ελλήνων επηρέασε την έκβαση ολόκληρου του πολέμου, καθώς υποχρέωσε τους Γερμανούς να αναβάλουν την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου να βοηθήσουν τους συμμάχους τους Ιταλούς που έχαναν τον πόλεμο με την Ελλάδα. Η καθυστερημένη επίθεση τον Ιούνιο του 1941, ενέπλεξε τις γερμανικές δυνάμεις στις σκληρές συνθήκες του ρωσικού χειμώνα, με αποτέλεσμα την ήττα τους στη διάρκεια της Μάχης της Μόσχας.
Κατεβάστε σε ψηφιακό αρχείο τη συνοπτική ιστορική παρουσίαση του Ελληνοϊταλικού Πολέμου (1940-41) και των γεγονότων της 28ης Οκτωβρίου του 1940:
«Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος 1940-41. schooltime.gr: ιστορία»
____________________________________________________
σσ. το άρθρο αποτελεί μέρος του συνημμένου ψηφιακού αρχείου: «ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος (1940-41), schooltime.gr: Ιστορία» που συνοδεύεται από τις απαραίτητες άδειες αναδημοσίευσης.

Οδυσσέας Ελύτης «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» (1945)


Εκεί που πρώτα εκατοικούσε ο ήλιος,
Που με τα μάτια μιας παρθένας άνοιγε ο καιρός,
Καθώς εχιόνιζε απ’ το σκούντημα της μυγδαλιάς ο αγέρας,
Κι άναβαν στις κορφές των χόρτων καβαλάρηδες,
Εκεί που χτύπαγεν η οπλή ενός πλάτανου λεβέντικου
Και μια σημαία πλατάγιζε ψηλά γη και νερό,
Που όπλο ποτέ σε πλάτη δεν εβάραινε
Μα όλος ο κόπος τ’ ουρανού,
Όλος ο κόσμος έλαμπε σαν μια νεροσταγόνα
Πρωί στα πόδια του βουνού,
Τώρα, σαν από στεναγμό Θεού ένας ίσκιος μεγαλώνει,
Τώρα, η αγωνία σκυφτή με χέρια κοκκαλιάρικα,
Πιάνει και σβήνει ένα-ένα τα λουλούδια επάνω της,
Μες στις χαράδρες όπου τα νερά σταμάτησαν
Από λιμό χαράς κείτουνται τα τραγούδια
Βράχοι καλόγεροι με κρύα μαλλιά
Κόβουνε σιωπηλοί της ερημιάς τον άρτο.
Χειμώνας μπαίνει ως το μυαλό. Κάτι κακό
Θ’ ανάψει. Αγριεύει η τρίχα του αλογόβουνου,
Τα όρνια μοιράζονται ψηλά τις ψίχες τ’ ουρανού.
Οδυσσέας Ελύτης «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» (1945)
Ζωγραφική: Γιώργος Βακιρτζής , Πόλεμος του 40 , 1985

“OXI”: H ιστορία του, το έπος του Σαράντα μέσα από σπάνιο φωτογραφικό υλικό, η πρώτη εορτή μέσα στην κατοχή | Φωτός


Η Επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Έλληνα Δικτάτορα που έφερε τίτλο Πρωθυπουργού, Ιωάννη Μεταξά. Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της Χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα και την Κύπρο κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία. Επίσης, σε πολλές χώρες του κόσμου, Ελληνικές κοινότητες γιορτάζουν την Επέτειο του Όχι.
Περίπου στις 3 τα ξημερώματα της 28 Οκτωβρίου του 1940 η τότε Ιταλική Κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο, δια του Ιταλού Πρέσβη στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι, ο οποίος και το επέδωσε ιδιόχειρα στον Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Βασιλείου της Ελλάδος, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του, στη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.
Μετά την ανάγνωση του κειμένου ο Μεταξάς έστρεψε το βλέμμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα) την ιστορική φράση: «Alors, c’est la guerre», (προφέρεται από τα γαλλικά, αλόρ, σε λα γκερ, δηλαδή, Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο), εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταμών ιταλικών αιτημάτων.
"Sponsored links"
O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε το 1945, περιγράφει τη σκηνή: «Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος…, ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως».
Ο Μεταξάς εκείνη τη στιγμή είχε εκφράσει το ελληνικό λαϊκό συναίσθημα, την άρνηση της υποταγής, και αυτή η άρνηση πέρασε στον τότε ελληνικό δημοσιογραφικό τύπο με την λέξη «ΟΧΙ». Σημειώνεται πως αυτούσια η λέξη «ΟΧΙ» παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά ως τίτλος στο κύριο άρθρο της εφημερίδας «Ελληνικό Μέλλον» του Ν. Π. Ευστρατίου στις30 Οκτωβρίου του 1940.
Δύο ώρες μετά την παραπάνω επίδοση, ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος με εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο, οπότε η Ελλάδα αμυνόμενη ενεπλάκη στον πόλεμο.
Το έπος του Σαράντα
Το λεγόμενο «Έπος του Σαράντα», το οποίο ακολούθησε, και οι μεγάλες νίκες που ο ελληνικός στρατός κατήγαγε εις βάρος των Ιταλών, καθιερώθηκε να γιορτάζονται κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου, την ημέρα της επίδοσης του ιταλικού τελεσιγράφου και της άρνησης του Ιωάννη Μεταξά να συναινέσει.
Η Ελλάδα γιορτάζει με την 28η Οκτωβρίου την είσοδό της στον πόλεμο, ενώ οι περισσότερες άλλες χώρες γιορτάζουν την ημερομηνία λήξης του πολέμου.
Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα γίνεται στη Θεσσαλονίκη, η επίσημη εορτή με κάθε λαμπρότητα, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και άλλων επισήμων, με μεγάλη στρατιωτική παρέλαση, η οποία συμπίπτει με τον εορτασμό της απελευθέρωσης της πόλης κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και τη μνήμη του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου. Στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις γίνονται μαθητικές παρελάσεις, ενώ δημόσια και ιδιωτικά κτίρια υψώνουν την ελληνική σημαία.
Αντιστασιακή η πρώτη εορτή του ΟΧΙ, μέσα στην κατοχή
Η επέτειος του «ΟΧΙ» γιορτάστηκε για πρώτη φορά στα χρόνια της Κατοχής. Στο κεντρικό κτίριο και στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποιήθηκε ο πρώτος εορτασµός στις 28 Οκτωβρίου 1941. Γίνονταν ομιλίες από τους φοιτητές, ενώ μίλησε για την επέτειο την παραμονή και ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο οποίος αρνήθηκε να κάνει µάθηµα την ηµέρα της επετείου με αποτέλεσμα να απολυθεί από το Πανεπιστήμιο. Στην δεύτερη επέτειο (28/10/1942), ο εορτασμός έγινε στην Πλατεία Συντάγµατος με πρωτοβουλία των οργανώσεων ΕΠΟΝ και ΠΕΑΝ. Υπήρχε ανησυχία για το πώς θα αντιδράσουν οι ιταλικές δυνάμεις κατοχής, οι οποίοι όμως δεν παρενέβησαν. Εκδηλώσεις και διαδηλώσεις εκείνη την ημέρα έγιναν και σε άλλες πόλεις. Στον Πειραιά πραγματοποιήθηκαν ολιγοπληθείς συγκεντρώσεις, ανέβαινε κάποιος σε μια καρέκλα, έβγαζε ένα σύντομο λόγο, και κατόπιν διαλύονταν, για να αποφύγουν επέμβαση των καραμπινιέρων. Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το τι έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1943.
"Sponsored links"
Σύμφωνα με τον Ηλία Βενέζη γιορτάστηκε η επέτειος στο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, στην πλατεία Κοτζιά (ο Βενέζης ήταν τότε υπάλληλος της τράπεζας). Κατέφθασαν όμως οι Γερμανοί, που είχαν την ευθύνη της αστυνόμευσης πλέον, υποχρέωσαν όσους συμμετείχαν να σταθούν με τα χέρια ψηλά μέχρι το βράδυ, ενώ έστειλαν και είκοσι περίπου από αυτά τα άτομα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κάποια δεν επέστρεψαν.
Για πρώτη φορά η επέτειος γιορτάστηκε επίσημα στις 28 Οκτωβρίου 1944 με παρέλαση ενώπιον του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.
Η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε, το 1952, η γιορτή της Αγίας Σκέπης από την 1η Οκτωβρίου να μεταφερθεί στις 28 Οκτωβρίου, με το αιτιολογικό ότι η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας.
Δείτε σπάνιο φωτογραφικό υλικό που συγκεντρώσαμε από πηγές στο pinterest.com, αλλά και από τις ιστοσελίδες kgrek.blogspot.grpheidias.antibaro.gr
Η πηγή του κειμένου είναι το wikipedia.
Hellene-1940-2-600 Έλληνας στρατιώτης στα βουνά της Πίνδου
Έλληνες στρατιώτες κάνουν διάλειμμα για γεύμα στη χιονισμένη περιοχή του Τεπελίνι στην Αλβανία
Έλληνες στρατιώτες στα βουνά της Πίνδου
GES-g05 Γυναίκες της Πίνδου στηρίζουν τους Έλληνες στρατιώτες
GES-b11 Στα βουνά της Πίνδου
Aera! Στα βουνά της Πίνδου
GES_7EG-08 Έλληνες ασυρματιστές εν δράσει
GES_7EG-01 Στα βουνά της Πίνδου
82711481c5c216b20e41c7c432ac6442 Τμήμα πεζικού στα βουνά της Πίνδου
3a42e26ab3bf4bd0c4be680d03c0e661 Πατέρας με την κόρη του
GES-g11 GES-g06 GES-d06 GES_DIS-40 GES_DIS-36 GES_DIS-35 GES_DIS-34 GES_DIS-33 GES_DIS-30 GES_DIS-29 GES_DIS-27 GES_DIS-22 GES_DIS-21 GES_DIS-20 GES_DIS-19 GES_DIS-18 GES_DIS-17 GES_DIS-16 GES_DIS-14 GES_DIS-13 GES_DIS-12 GES_DIS-11 GES_DIS-08 GES_DIS-07 GES_DIS-06 GES_DIS-03 GES_DIS-01



EMPNEYSH-DRIVAS-ELLADA-ASPIDA-ISTORIAS

Ελλάδα: Η «ασπίδα» της Παγκόσμιας Ιστορίας…

Post by: 28/10/2015
Η μελέτη της ελληνικής ιστορίας δείχνει οτι στην ειρήνη, δεν είμαστε «καλά παιδιά», είμαστε όμως στην κρίσιμη στιγμή πάντα παρόντες. Βελτιώνουμε το πρώτο και κρατάμε το δεύτερο λοιπόν…
Το 490 π.Χ, «μπλόκο» στους Πέρσες, σωτηρία για την Ευρώπη.
Οι περισσότεροι ιστορικοί του πλανήτη, θεωρούν τη Μάχη του Μαραθώνα (Αύγουστος-Σεπτέμβριος 490 π.Χ.) ως μια από τις πιο κομβικές μάχες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αυτή η μάχη, έκρινε εν πολλοίς την εξέλιξη του ελληνικού, και τελικά, του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ο Μιλτιάδης, είναι σίγουρα ο πρωταγωνιστής μαζί με τον αθηναϊκό στρατό και τον αντίστοιχο των Πλαταιών, των οποίων ηγούταν. Οι Πέρσες, με τετραπλάσια στρατεύματα σε σχέση με των Ελλήνων (11.000 Έλληνες και 44.000 περίπου Πέρσες) και αρχηγούς τον Δάτη και τον Αρταφέρνη, αποφάσισαν να εκστρατεύσουν εναντίον του νησιωτικού και ηπειρωτικού κορμού της χώρας.
Χάρη στη στρατηγική του Μιλτιάδη, οι Πέρσες ηττήθηκαν και όσοι έμειναν ζωντανοί, τράπηκαν σε φυγή, αφού απέτυχαν να επιτεθούν στην Αθήνα. Πλεονέκτημά μας; η στρατηγική ιδιοφυία και όχι ο αριθμός του στρατού. Όπως παραδέχτηκε ο Βρετανός, Τζων Στούαρτ Μιλ: «Η Μάχη του Μαραθώνα, υπήρξε πολύ πιο σημαντική για τη βρετανική ιστορία από αυτήν του Χέιστινγκς». Το 2010, η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, ανακήρυξε με ψήφισμα, τη Μάχη του Μαραθώνα ως μια από τις σημαντικότερες μάχες στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Δέκα έτη μετά, το 480π.Χ., παράλληλα με τη Ναυμαχία του Αρτεμισίου, διεξάγεται η Μάχη των Θερμοπυλών. Ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Λεωνίδας, ηγείται επίλεκτου σώματος συμπατριωτών του και άλλων στρατευμάτων από όλη την Ελλάδα. Η δεύτερη εισβολή των Περσών, αποκρούεται καθώς η αντίσταση στα Στενά των Θερμοπυλών, έφερε τρομερές απώλειες στο περσικό στράτευμα και παράλληλα, κέρδισε χρόνο. Ξανά, η Ευρώπη δε γίνεται «Περσική» υποήπειρος. Την ίδια χρονιά, η Ναυμαχία της Σαλαμίνας σήμανε την αρχή του τέλους για τους Πέρσες και το πλάνο κατάκτησης της Ευρώπης.
Η Επανάσταση του 1821 και ο άνεμος ελευθερίας στην Ευρώπη.
Οι «τσακωμοί» με τους Πέρσες στα αρχαία χρόνια, υπήρξαν πολύτιμοι για να ενωθούμε ως Έλληνες, κάτι που δεν ήταν ποτέ κάτι εύκολο για μας. Ο Μέγας Αλέξανδρος, κατέλυσε το περσικό κράτος και έτσι, διέδωσε τον Ελληνισμό στην Ασία.
Πολλούς αιώνες μετά και αφού μεσολάβησε η Βυζαντινή περίοδος των 1.100 περίπου χρόνων. η ελληνική προσφορά στην Ευρώπη και κατ’ επέκταση στον κόσμο, συνεχίζεται. Η εθνική θέληση για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού που από το 1453 κράτησε δέσμιο το ελληνικό έθνος, αναδείχθηκε μαζικά το 1821. Εκείνη η περίοδος, μολονότι εχθρική σε επαναστάσεις κάθε είδους, υπήρξε η απαρχή για την αλλαγή των καθεστώτων στην Ευρώπη. Ο ελληνικός αγώνας, συγκίνησε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και επανέφερε τη συζήτηση της ελευθερίας που μετά το τέλος των Ναπολεόντειων Πολέμων, είχε πάλι πισωγυρίσει σε καθεστώτα που υπήρχαν πριν από τη Γαλλική Επανάσταση. Η Ελληνική Επανάσταση, σηματοδότησε την αρχή του τέλους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Το Έπος του 1940 και ο καθοριστικός ρόλος της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, η Ελλάδα βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο των μεγάλων ιστορικών εξελίξεων. Σημαντικό ρόλο σε αυτό, παίζει η κομβική γεωγραφική θέση της Ελλάδας. Στις 28 Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός Πρεσβευτής Εμμανουέλε Γκράτσι, παραδίδει ένα τελεσίγραφο στον Ιωάννη Μεταξά, σύμφωνα με το οποίο η Ιταλία, ζητούσε τη διέλευση των στρατευμάτων μέσα από την Ελλάδα. «Ώστε έχουμε πόλεμο», αποκρίθηκε ο Μεταξάς και έτσι ξεκίνησε το Έπος του 1940 στο οποίο η στρατιωτικά αδύναμη Ελλάδα, ταπείνωσε στην κυριολεξία τον ιταλικό στρατό και την επιχείρηση «Πριμαβέρα», καθώς, όχι μόνο απέκρουσε τις ιταλικές δυνάμεις αλλά απελευθέρωσε και περιοχές της Αλβανίας.
Η ταπεινωτική ήττα της Ιταλίας, έφερε τη ναζιστική Γερμανία στην Ελλάδα. Στις 6 Απριλίου, τα γερμανικά στρατεύματα, περνώντας από τη Βουλγαρία, άρχισαν την εισβολή τους στην Ελλάδα. Η αντίσταση υπήρξε ηρωική και ειδικά στην Κρήτη, οι Έλληνες δε σταμάτησαν να φθείρουν τους ναζί που σκότωσαν, βασάνισαν και λεηλάτησαν την Ελλάδα για πέντε περίπου χρόνια. Για πολλούς ιστορικούς, η απρόσμενη ήττα της Ιταλίας στην Ελλάδα που εξανάγκασε γερμανικές δυνάμεις να έρθουν στην Ελλάδα, οδήγησε στην αλλαγή των πλάνων του Χίτλερ και τελικά, στην καθυστέρηση της γερμανικής προετοιμασίας για τον ρωσικό χειμώνα, ο οποίος υπήρξε σημαντικός «στρατηγός» της τελικής νίκης των Συμμάχων έναντι των δυνάμεων του Άξονα. Η νίκη εναντίον των Ιταλών, οδήγησαν τον Ουίνστον Τσώρτσιλ να παραδεχτεί πως «Ξέραμε οτι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, τώρα ξέρουμε πως οι ήρωες, πολεμούν σαν Έλληνες».
Φωτό από: tupian.baike.com